Gran Premio de México de 1988
O Gran Premio de México de 1988 de Fórmula 1 celebrouse na Cidade de México o 29 de maio de 1988. A carreira, que foi a cuarta da Fórmula Un de 1988. Foi o 12º Gran Premio de México e o terceiro desde o regreso ao calendario do Mundial do Autódromo Irmáns Rodríguez, logo da súa renovación.
| Nome oficial | Mexican Grand Prix  |
|---|---|
| Tipo | Gran Premio de México |
| Deporte | automobilismo |
| Parte de | Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1988 |
| Distancia do evento | 67 |
| Localización e Datas | |
| Localización | Autódromo Hermanos Rodríguez (Iztacalco (pt)  ) 19°24′15″N 99°05′19″O / 19.404197222222, -99.088747222222 |
| Lonxitude | 4,304 km |
| País | México |
| Data | 29 de maio de 1988 |
| Competición | |
| Primeiro posto | Alain Prost |
| Pole position | Ayrton Senna |
| Volta máis rápida | Alain Prost |
Resumo
editarCualificación
editarA cualificación para o Gran Premio de México viu algunhas sorpresas. Esperábase que os automóbiles propulsados con motor turbo dominaran no circuíto a 2240 m. de altitude, onde os coches con aspiración natural perderían aproximadamente o 20-25% da súa potencia debido ao aire máis fino.
Os McLaren - Honda dominaron a sesión de cualificación, unha vez máis. Ayrton Senna logrou a pole por diante de Alain Prost cun tempo de volta que foi case un segundo máis rápido que o tempo de Nigel Mansell en 1987 malia a restrición no turbo que pasou de 4,0 bar e 2,5 bar para o ano 1988 (unha caída de aproximadamente 300 CV (221 kW; 300 PS)). Foi a primeira vez en 1988 que mellorouse o tempo dunha pole de 1.987. Gerhard Berger (Ferrari) e Nelson Piquet (Lotus - Honda), formaron a segunda fila. Satoru Nakajima (Lotus-Honda) e Eddie Cheever (Arrows - Megatron) fixeron un bo uso da vantaxe da altitude dos turbos para cualificar 6º e 7º, respectivamente, detrás do quinto posto do Ferrari de Michele Alboreto. Para Nakajima era unha especie de redención despois de non lograr clasificarse en Mónaco. Mansell no Williams - Judd só puido facer 14ª, debido aos continuos problemas coa suspensión activa do FW12.
Alessandro Nannini no Benetton - Ford foi o máis rápido dos atmosféricos, uns 3´3 segundos máis lento que a pole de Senna, mentres que os Tyrrells de Jonathan Palmer e Julian Bailey, o Osella turbo de Nicola Larini e o Minardi de Adrián Campos non se clasificaron. O alemán Bernd Schneider cualificou no posto 15º na súa primeira saída nun Gran Premio no Zakspeed turbo.
A última sesión de cualificación estivo marcada polo espectacular accidente de Philippe Alliot logo de perder o control do seu Lola, na saída da curva Peraltada que conduce á recta de boxes (a Peraltada, sendo lixeiramente peraltada, estaba tomándose a velocidades de máis de 240 km/h na cualificación). Logo de montarse sobre a contención exterior, o coche de súpeto virou a dereita, atravesou a pista e chocou contra o muro de boxes, deu unha volta sobre si mesmo na recta batendo no outro lado da pista, inmediatamente desintegrouse, para finalmente quedar parado boca a baixo no medio da pista. Sorprendentemente, Alliot resultou ileso, e o equipo Larrousse foi capaz de reconstruír o coche durante a noite e Alliot foi capaz de tomar o seu lugar na grella de saída.
Carreira
editarA primeira saída abortouse debido a que Alessandro Nannini, calou o motor do seu Benetton na grella. Na segunda saída, Prost fixo a mellor saída e tomou a dianteira. Senna resultou lixeiramente freado pola apertura da válvula de sobre presión demasiado pronto e pasouno Nelson Piquet. Isto permitiu a Prost aproveitar e construír unha vantaxe de case dous segundos no final da primeira volta. Senna pasou a Piquet para a segunda posición na entrada da curva Peraltada na primeira volta, pero non puido salvar a brecha cada vez maior con Prost. Mentres que os McLaren marchaban nos dous primeiros lugares durante toda a carreira, Berger pasara a Piquet polo 3º lugar na freada ao final da recta principal, e á metade da distancia de carreira tiña unha vantaxe de tres segundos con Senna cando se freou logo de recibir unha advertencia de "baixo nivel de combustible" (que resultou ser incorrecta). Nakajima resultou lixeiramente freado pola apertura da válvula de sobre presión demasiado pronto e pasouno Michele Alboreto na volta 8. Na volta 28 Nakajima retirouse cun fallo nun pistón do motor do seu Honda, seguido na volta 59 polo seu compañeiro Piquet cun fallo de motor similar.
Así, os dous Ferrari terminaron 3º e 4º por diante dos dous Arrows de Derek Warwick e Eddie Cheever que tiveron un longo duelo na carreira e que quedaron separados por tan só 0,7 segundos na liña de meta. Os primeiros coches 'atmosféricos' en meta foron os dous Benetton que terminaron dúas voltas por detrás e fóra dos puntos en 7º e 8º lugar, logo doutro longo duelo durante a carreira con Nannini que saíu diante, loitando non só co seu compañeiro de equipo, senón cun nervio beliscado no pé dereito. Yannick Dalmas (Lola-Ford) abriuse paso desde o posto 22º ata o 9º final e despois a partir do 15º, Bernd Schneider colocouse 11º nas primeiras voltas antes de retirarse cunha rotura de motor na volta 17.
Alain Prost estableceu unha nova marca de volta na volta 52 das 67 voltas da carreira cun tempo de 1:18.608, medio segundo máis rápido que a marca do ano anterior 1987 de Nelson Piquet, cando os motores turbo tiñan aproximadamente 300 cabalos máis de forza, que mostrou os avances nos motores, pneumáticos, a aerodinámica e o desenvolvemento do chasis nos sete meses entre as carreiras de 1987 e 1988.
Clasificación
editarCualificación
editar| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Q1 | Q2 | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 12 |  Ayrton Senna
|
McLaren-Honda | 1:17.468 | 1:17.666 | — |
| 2 | 11 |  Alain Prost
|
McLaren-Honda | 1:18.097 | 1:18.301 | +0.629 |
| 3 | 28 |  Gerhard Berger
|
Ferrari | 1:19.725 | 1:18.120 | +0.652 |
| 4 | 1 | Nelson Piquet
|
Lotus-Honda | 1:20.380 | 1:18.946 | +1.478 |
| 5 | 27 |  Michele Alboreto
|
Ferrari | 1:20.328 | 1:19.626 | +2.158 |
| 6 | 2 |  Satoru Nakajima
|
Lotus-Honda | 1:21.694 | 1:20.275 | +2.807 |
| 7 | 18 |  Eddie Cheever
|
Arrows-Megatron | 1:21.691 | 1:20.475 | +3.007 |
| 8 | 19 | Alessandro Nannini
|
Benetton-Ford | 1:20.740 | 1:21.403 | +3.272 |
| 9 | 17 |  Derek Warwick
|
Arrows-Megatron | 1:20.775 | 1:21.403 | +3.307 |
| 10 | 16 | Ivan Capelli
|
March-Judd | 1:22.335 | 1:21.952 | +4.484 |
| 11 | 20 |  Thierry Boutsen
|
Benetton-Ford | 1:22.164 | 1:22.029 | +4.561 |
| 12 | 22 | Andrea de Cesaris
|
Rial-Ford | 1:22.864 | 1:22.245 | +4.777 |
| 13 | 30 | Philippe Alliot
|
Lola-Ford | 1:22.348 | 1:22.557 | +4.880 |
| 14 | 5 | Nigel Mansell
|
Williams-Judd | 1:23.246 | 1:22.363 | +4.895 |
| 15 | 10 |  Bernd Schneider
|
Zakspeed | 1:24.335 | 1:22.642 | +5.174 |
| 16 | 15 | Maurício Gugelmin
|
March-Judd | 1:22.801 | 5:30.133 | +5.333 |
| 17 | 6 | Riccardo Patrese
|
Williams-Judd | 1:24.142 | 1:22.972 | +5.511 |
| 18 | 9 | Piercarlo Ghinzani
|
Zakspeed | 1:25.375 | 1:23.078 | +5.610 |
| 19 | 14 | Philippe Streiff
|
AGS-Ford | 1:23.191 | 1:23.750 | +5.723 |
| 20 | 25 | René Arnoux
|
Ligier-Judd | 1:24.315 | 1:23.287 | +5.819 |
| 21 | 31 | Gabriele Tarquini
|
Coloni-Ford | 1:24.662 | 1:23.603 | +6.135 |
| 22 | 29 | Yannick Dalmas
|
Lola-Ford | 1:24.279 | 1:23.606 | +6.138 |
| 23 | 36 | Alex Caffi
|
Dallara-Ford | 1:25.564 | 1:23.716 | +6.248 |
| 24 | 26 |  Stefan Johansson
|
Ligier-Judd | 1:25.277 | 1:23.721 | +6.253 |
| 25 | 24 |  Luis Pérez-Sala
|
Minardi-Ford | 1:23.911 | 1:23.857 | +6.389 |
| 26 | 32 |  Oscar Larrauri
|
EuroBrun-Ford | 1:23.405 | 1:24.032 | +6.564 |
| NSC | 3 | Jonathan Palmer
|
Tyrrell-Ford | 1:24.390 | 1:24.849 | +6.922 |
| NSC | 21 | Nicola Larini
|
Osella | 1:24.405 | 1:24.408 | +6.937 |
| NSC | 4 | Julian Bailey
|
Tyrrell-Ford | 1:25.525 | 1:25.231 | +7.763 |
| NSC | 23 | Adrián Campos
|
Minardi-Ford | 1:26.696 | 1:26.058 | +8.590 |
| EXC | 33 | Stefano Modena
|
EuroBrun-Ford |
Carreira
editarNotas
editar- Stefano Modena foi excluído debido a un aleron ilegal.
- Ningún dos Tyrrell logrou clasificarse.
Posicións logo da carreira
editar
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos de ambos grupos de clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio de Mónaco de 1988 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1988 |
Carreira seguinte: Gran Premio do Canadá de 1988 |
| Carreira anterior: Gran Premio de México de 1987 |
Gran Premio de México | Carreira seguinte: Gran Premio de México de 1989 |
Referencias
editar- ↑ "1988 Mexican Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 18 de xaneiro de 2015. Consultado o 23 de decembro de 2015.
Véxase tamén
editar| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de México de 1988 |
Ligazóns externas
editar| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de México de 1988 |
| A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |