Gran Premio dos Estados Unidos de 1960

O Gran Premio dos Estados Unidos de 1960 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 20 de novembro de 1960 no circuíto de Riverside. Foi a décima e última carreira da tempada de Fórmula Un de 1960.

Modelo:Competición deportivaGran Premio dos Estados Unidos de 1960
Nome oficialIII United States Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio dos Estados Unidos Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1960 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento75 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto Riverside International (Riverside) 33°56′13″N 117°16′21″O / 33.937, -117.27255555556 Editar o valor en Wikidata
PaísEstados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
Data20 de novembro de 1960 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoStirling Moss Editar o valor en Wikidata
Pole positionStirling Moss Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaJack Brabham Editar o valor en Wikidata

Sumario

editar

Por algunha razón (falta de familiaridad dos afeccionados cos coches de rodas abertas e cos pilotos europeos, a falta de apoio dos medios de comunicación e dos promotores do Leste, ou a falta de batalla polo campionato en curso), o promotor Alec Ulmann non tivo éxito en conseguir máis apoio para o Gran Premio dos Estados Unidos de 1960 no circuíto de Riverside en California do que tivo un ano antes en Sebring (Florida).

Situado no deserto preto das montañas de San Bernardino ao leste dos Ánxeles, o circuíto de Riverside ten unha sección particularmente esixente de eses costa arriba, logo de pasar a liña de meta. O residente en Riverside e heroe local Dan Gurney chegou á pista como o favorito da multitude, que só eran 25.000 espectadores. Jack Brabham, que xa conseguira o seu segundo Campionato Mundial consecutivo unhas semanas antes en Portugal, estaba de volta co seu compañeiro Bruce McLaren na fábrica Cooper - Climax. Lotus participou cos coches de Jim Clark, Innes Ireland e John Surtees, mentres que Rob Walker participou co Lotus de Stirling Moss. BRM participou con tres P48 con motor central para Jo Bonnier, Graham Hill e Gurney. Coa perda outra vez do campionato, Enzo Ferrari decidiu quedar cos seus coches en casa, pensando que o seu tempo estaría mellor empregado na preparación do novo coche de 1.5 litros para 1961. Aos pilotos Phil Hill e Wolfgang von Trips, con todo, permitíuselles participar na carreira con outros equipos. En particular Hill, quería protexer á súa posición no terceiro lugar no Campionato detrás dos seus compañeiros do equipo Cooper Brabham e McLaren.

Moss gañou a batalla da pole, moi por diante de Brabham e Gurney, que completaron a primeira fila. Phil Hill quedou sorprendido pola "incrible" diferenza no manexo entre o vello Cooper, verde e vermello con motor traseiro que recibiu para a carreira e o Ferrari Dino gañador de Monza que pilotara toda a tempada, pero se amañou para ser décimo terceiro na grella.

Un pequeno grupo de veteranos de Riverside estaban preparados para a carreira, pero víronse sorprendidos polo espectáculo dos coches de F1. Brabham tomou a dianteira na primeira curva, por diante de Gurney e Moss. Os Cooper de Phil Hill e Olivier Gendebien calaronse na grella, pero arrancaron e púxeronse en marcha. Na volta 4, Surtees trompeou o seu Lotus diante do seu compañeiro de equipo Jim Clark, quedando eliminado.

Os problemas do australiano deixaron a Moss na fronte, e cando o BRM de Gurney fundiu as buxías, o compañeiro de equipo de Moss Bonnier quedou segundo, por diante de Ireland, Graham Hill e o Texano Jim Hall, no seu primeiro Grand Prix. Xusto antes da metade da carreira de 75 voltas, Graham Hill retirouse coa caixa de cambios rota, e Bonnier comezou a perder posicións de novo cando un resorte de válvula roto causou un fallo de encendido. Brabham estaba atacando a través da pista desde a súa parada en boxes, finalmente terminou cuarto na batalla, detrás do seu compañeiro de equipo McLaren. Phil Hill ía quinto no seu Cooper ata que un trompo deixouno detrás de Bonnier, que chegou á meta co seu renqueante BRM logrando dous puntos.

Moss gañou a última carreira da éra dos dous litros e medio, e rematou terceiro no campionato por segundo ano consecutivo. Era a súa décimo cuarta vitoria coa normativa saínte, unha menos que o cinco veces campión do mundo Juan Manuel Fangio.

Ao non poder realizar o seu soño de triunfar coa Fórmula Un nos Estados Unidos por segunda vez, Ulmann nobremente usou o seu propio diñeiro para pagar premios e honorarios por participar. O gañador Moss recibiu un cheque por 7.500 $, unha cantidade asombrosa para a época, os provedores tiveron que esperar uns meses para cobrar, pero recibiron ata o último centavo. Felizmente, o seguinte ano vería o GP dos Estados Unidos finalmente establecido nunha sede normal, cun público fiel e agradecido en Watkins Glen, Nova York. Pero as carreiras de Fórmula Un ao final regresarían a California. En 1976, o Gran Premio do oeste dos Estados Unidos volvería a Long Beach, a só 60 quilómetros de distancia.

Clasificación

editar
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 5   Stirling Moss Lotus-Climax 75 2:28:52.2 1 8
2 10   Innes Ireland Lotus-Climax 75 + 38.0 7 6
3 3   Bruce McLaren Cooper-Climax 75 + 52.0 10 4
4 2   Jack Brabham Cooper-Climax 74 + 1 volta 2 3
5 15   Jo Bonnier BRM 74 + 1 volta 4 2
6 9   Phil Hill Cooper-Climax 74 + 1 volta 13 1
7 24   Jim Hall Lotus-Climax 73 + 1 volta 12
8 14   Roy Salvadori Cooper-Climax 73 + 2 voltas 15
9 26   Wolfgang von Trips Cooper-Maserati 72 + 3 voltas 16
10 23   Chuck Daigh Scarab 70 + 5 voltas 18
11 25   Pete Lovely Cooper-Castellotti 69 + 6 voltas 20
12 7   Olivier Gendebien Cooper-Climax 69 + 6 voltas 8
13 20   Robert Drake Maserati 68 + 7 voltas 22
14 8   Henry Taylor Cooper-Climax 68 + 7 voltas 14
15 18   Maurice Trintignant Cooper-Maserati 66 + 9 voltas 19
16 12   Jim Clark Lotus-Climax 61 + 14 voltas 5
Ret 17   Graham Hill BRM 34 Caixa de cambios 11
Ret 19   Ian Burgess Cooper-Maserati 29 Encendido 23
Ret 21   Brian Naylor Cooper-Maserati 20 Motor 17
Ret 16   Dan Gurney BRM 18 Buxía fundida 3  
Ret 4   Ron Flockhart Cooper-Climax 11 Transmisión 21
Ret 6   Tony Brooks Cooper-Climax 6 Trompo 9
Ret 11   John Surtees Lotus-Climax 3 Accidente 6

Posicións logo da carreira

editar
  • Notas: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os 6 mellores resultados contan para o Campionato. Os números sen paréntese son os puntos do campionato, os números entre paréntese son o total de puntos anotados.

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar
  • Nye, Doug (1978). The United States Grand Prix and Grand Prize Races, 1908-1977. B. T. Batsford. ISBN 0-7134-1263-1. 
  • Dennis Shattuck (febreiro, 1961). "Grand Prix of the U.S.". Road & Track, 78-81.


Carreira anterior:
Gran Premio de Italia de 1960
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1960
Carreira seguinte:
Gran Premio de Mónaco de 1961
Carreira anterior:
Gran Premio dos Estados Unidos de 1959
Gran Premio dos Estados Unidos Carreira seguinte:
Gran Premio dos Estados Unidos de 1961
  NODES
INTERN 1
todo 2