Joaquín Nin

Joaquín Nin y Castellanos, nado na Habana o 29 de setembro de 1879 e finado na mesma cidade o 24 de outubro de 1949, foi un compositor, pianista e musicólogo cubano-español.

Joaquín Nin

Biografía
Nacemento	(es) Joaquín Nin Castellanos 29 de setembro de 1879 A Habana (España)
Morte	24 de outubro de 1949 (70 anos) A Habana, Cuba
Educación	Schola Cantorum de Paris (en)
Actividade
Ocupación	compositor, pianista, profesor de música, musicólogo
Membro de	Catalan Piano School (en) Orde de Isabel a Católica
Profesores	Felip Pedrell, Carles Vidiella (en) e Vincent d'Indy
Alumnos	María Enma Botet Dubois (en) e Leopold Magenti i Chelvi (en)
Instrumento	Piano
Familia
Cónxuxe	Rosa Culmell Vaurigaud (1902–)
Fillos	Anaïs Nin, Thorvald Nin Culmell, Joaquín Nin-Culmell
Pai	Joaquim Nin i Tudó
Descrito pola fonte	Brief Biographical Dictionary of Foreign Composers (en) ,

Traxectoria

Joaquín Nin naceu na Habana, daquela pertencente ao Imperio español, fillo do escritor catalán en lingua castelá Joaquín Nin i Tudó. Estudou en Barcelona con Carles G. Vidiella e Felip Pedrell, con quen tivo unha longa amizade. Interveu na quinta Festa Modernista de Sitges en 1898 cun concerto de piano. Posteriormente trasladouse a París, onde estudou con Moritz Moszkowski e posteriormente con Vincent d'Indy na Schola Cantorum de Paris, onde logo ensinou de 1905 a 1908.

En 1909 foi nomeado profesor honorario da universidade nova de Bruxelas. A súa carreira como pianista obrigouno a residir en Bruxelas (1908-1910) e en Berlín. En 1911 regresou á Habana, onde fundou un conservatorio e unha sociedade de concertos, de vida efémera. Residiu novamente en Bruxelas, e en 1913 vai a París. Ao comezar a primeira guerra mundial regresou á Habana.

Como pianista, interpretou obras dos antigos compositores de tegra, especialmente do século XVIII, viaxando por toda Europa como solista difundindo esa música. Tamén publicou libros de cancións españolas e ensaios polémicos.

Casou con Rosa Culmell, unha cantante de ópera da que se divorciou máis tarde e coa que tivo tres fillos: Thorvald Nin, que se adicou aos negocios, Joaquín Nin-Culmell, que tamén foi compositor, e a recoñecida escritora Anaïs Nin, que chegou a ser a máis coñecida dos seus fillos, debido á publicación dos seus famosos Diarios.

Foi amigo de Maurice Ravel e un dos testemuños da xénese do Bolero en 1928. Foi membro da Academia Española e recibiu en Francia a Lexión de Honor.

Obras

As súas composicións non son moi numerosas e teñen unha forte influencia nacionalista española, aínda que tamén compuxo varias pezas de danzas cubanas. Destacan entre outras:

Pezas para voz e piano

• 20 Cantos españoles (1923)
• 10 Noëls espagnols (1932)

Ballet

• L'écharpe bleue (1937)

Pezas para violín e piano

• Au jardin de Lindaraja pour violon et piano (1927)
• 5 Comentarios pour violon et piano (1929)
• Seguida Española (Vieja Castilla, Murciana, Catalana, Andaluza)

Pezas para violonchelo e guitarra

• Suite española

Pezas para piano

• Danse ibérienne (1926)
• Message à Debussy (1929)
• Chaîne de valses (1929)
• « 1830 » variaciones (1930)
• Berceuse pour les orphelins d'Espagne (1939)

Música de cámara

• Au jardin de Lindaraja (1927)
• Rhapsodie ibérienne (1930)

Obras literarias

Escribiu libros sobre cuestións musicais como:

• Pour l'art (1909)
• Idées et commentaires (1912)

Homenaxes póstumas

Joaquín Nin aparece como personaxe dentro da novela La isla de los amores infinitos (Grijalbo, 2006), da escritora cubana Daína Chaviano.

Véxase tamén

Bibliografía

• Theodore Baker et Nicolas Slonimsky (trad. Marie-Stella Pâris, préf. Nicolas Slonimsky), Dictionnaire biographique des musiciens [« Baker's Biographical Dictionnary of Musicians »], t. 2 : H-O, Paris, Robert Laffont, coll. « Bouquins », 1995 (réimpr. 1905, 1919, 1940, 1958, 1978), 8e éd. (1re éd. 1900), 4728 p. (ISBN 2-221-06787-8), p. 2984