MD Helicopters MD 500

A serie MD Helicopters MD 500 é unha familia de helicópteros utilitarios civís e militares. O MD 500 desenvolveuse a partir do Hughes 500, unha versión covil do aparello do Exército dos Estados Unidos OH-6A Cayuse/Loach. No presente a serie inclúe os MD 500E, MD 520N e MD 530F.

MD Helicopters MD 500
MD 500E
Tipo	helicóptero utilitario lixeiro
Fabricante	Hughes Helicopters, McDonnell Douglas Helicopter Systems, MD Helicopters
Primeiro voo	27 de febreiro de 1963
Introducido	1967
Produción	1967-presente
Unidades construídas	4 700

Deseño e desenvolvemento

A exitosa serie Hughes 500/MD 500 naceu como resposta a un requirimento do Exército dos Estados Unidos para un Helicóptero de Observación Lixeiro (LOH). O Model 369 de Hughes gañou a competición contra Bell e Hiller. O posterior OH-6 Cayuse voou por vez primeira en febreiro de 1963.

O deseño da serie 500 conta con patín con amortecedores, un motor turboeixo montado nun ángulo de 45º cara a parte traseira da cabina, un tanque de combustible baixo o chan e a batería no nariz. O porto de saída do motor está situado ao final da cabina, baixo a pluma de cola. Ten un sistema de rotor principal cun diámetro curto e unha cola tamén curta, dándolle unha resposta de control áxil e sendo menos susceptible a xirarse cara ao vento.

Hughes gañou o concurso LOH co seu helicóptero OH-6 propoñendo un prezo moi baixo e agresivo por célula (sen o motor). Debido á subida de prezos o Exército estadounidense posteriormente reabriu o concurso, onde Hughes ofreceu o aparello a un prezo máis realista, pero perdeu ante o redeseñado Bell OH-58 Kiowa. Aínda así, os helicópteros OH-6 foron pedidos polo Exército, aínda que nun número moito menor.

Hughes/MD 500

Antes do primeiro voo do OH-6, Hughes anunciou que estaba desenvolvendo unha versión civil que sería comercializada como o Hughes 500, dispoñible en configuracións básicas de cinco e sete asentos. Unha versión utilitaria cun mtor máis potente ofreceuse como o 500U (despois chamado 500C).

O mellorado Hughes 500D converteuse no modelo principal en 1976, cun motor máis potente, unha cola en T, e un novo rotor principal de cinco pás, sendo un de catro opcional. O 500D foi substituído polo 500E a partir de 1982 cun morro apuntado e varias melloras no interior, como máis espazo para a cabeza e as pernas. O 530F era unha versión máis potente do 500E optimizada para traballar en ambientes altos e quentes.

McDonnell Douglas mercou Hughes Helicopters en xaneiro de 1984, e a partir de agosto de 1985 os 500E e 530F foron construídos como os MD 500E e MD 530F Lifter. Tras a fusión de Boeing e McDonnell Douglas en 1997, Boeing vendeu as antigas liñas de helicópteros civís de MD a MD Helicopters a principios de 1999. As variantes militares comercialízanse co nome MD 500 Defender.

MD 520N

O MD 520N introduciu un avance revolucionario no deseño de helicópteros, prescindindo dun rotor de cola anti-torque convencional en favor so sistema NOTAR desenvolvido por Hughes/McDonnell-Douglas. O escape dun ventilador dirixíase a través de rañuras na pluma de cola, usando o efecto Coandă para contrarrestar o torque do rotor principal, e un propulsor controlabe ao final da pluma de cola era usado para o control da guiñada. Debido a que o ventilador esta pechado na pluma de cola, o ruído do rotor de cola, a principal fonte de ruído na meirande parte dos helicópteros convencionais, reducíase considerablemente. Tamén eliminaba as vulnerables pás expostas do rodor de cola, eliminando a posibilidade de poder ferir ou matar a persoas en terra e a causa de moitos accidentes con manobras en áreas confinadas.

McDonnell Douglas orixinalmente tiña a intención de desenvolver o MD 520N estándar xunto co máis potente MD 530N optimizado para ambientes altos e quentes; ámbolos dous lanzáronse en xaneiro de 1989 e baseados no convencional MD 500E. O MD 530N foi o primeiro en voar, o 29 de decembro de 1989, e o MD 520N vooi por vez primeira o 1 de maio de 1990. O desenvolvemento do MD 530N suspendeuse cando McDonnell Douglas decidiu que o MD 520N cumpría coa meirande parte dos requisitos que os clientes buscaban no 530N. A certificación do MD 520N chegou o 13 de setembro de 1991, e o primeiro foi entregado o 31 de decembro dese ano.

No ano 2000 MD Helicopters anunciou melloras no MD 520N, incluído un motor Rolls-Royce 250-C20R+ mellorado con máis potencia para un mellor rendemento os días cálidos, e cambios no difusor e no ventilador, ademais de incrementar o seu alcance.