Marmelo (doce)

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Marmelo.

O marmelo, tamén chamado doce de marmelo, é un doce preparado a partir da froita do marmeleiro (Cydonia). É típico de Galicia, onde se acostuma tomar principalmente de sobremesa acompañado de queixo (Queixo de tetilla especialmente). Tamén é común en España e Portugal (neste país coñécese co nome de marmelada de onde xorde a verba galega marmelada, con diferente significado). En Latinoamérica recibe os nomes de dulce de membrillo, membrillate, ate ou codoñate, e consómese principalmente na Arxentina, no Uruguai, Chile e México. En Italia cultívase o marmeleiro e se prepara a cotognata en Sicilia, Lombardía, Trentino, Abruzos e Puglia. Existen tamén variantes de marmelo que se elaboran en Francia, Grecia e Turquía.

Marmelo.

Etimoloxía

Provén do latín vulgar melimēlum ‘mazá moi doce’, voz de orixe grega μελίμηλον, formada a partir de meli ‘mel’ e melon ‘mazá’.

Historia

O marmeleiro é orixinario de Asia Menor e o Cáucaso. Gregos e romanos levaron este froito á Península Ibérica, comíano cocido e adozado con mel. Os romanos utilizábano tamén para elaborar un licor con augardente, viño tinto e marmelo. O doce prepárase simplemente cocendo polpa de marmelo con igual cantidade de azucre, obtendo un bloque de doce que pode ser cortado para acompañar ou reencher distintas preparacións culinarias. O marmelo popularizouse no século XII grazas ao seu abundante uso na cociña sefardí.

Usos

Pódese empregar en diferentes doces tales como as galletas, como ingrediente dalgunhas tortas, ou en bocadillo.

En Galiza o común é acompañalo con queixos, principalmente de tetilla.

Véxase tamén