Mateu Cantacuzeno

Mateo Cantacuzeno (en grego: Ματθαίος Ασάνης Καντακουζηνός, Matthaios Asanēs Kantakouzēnos), nado cara 1325 e finado en 1383 ou 1391, foi emperador de Bizancio entre 1353 e 1357.

Mateu Cantacuzeno

Biografía
Nacemento	1325 Mistras, Grecia (pt)
Morte	15 de xuño de 1383 (57/58 anos) Mistras, Grecia (pt)
Emperador bizantino
Actividade
Ocupación	monarca
Familia
Familia	Família Cantacuzeno (pt)
Cónxuxe	Irene Paleóloga
Fillos	Demetrios Kantakouzenos, Despot of Morea, Sebastocrator, Helena Asanina Cantacuzena, João Cantacuzeno, Demetrio I Cantacuzeno, Мария Кантакузина, Теодора Кантакузина
Pais	Xoán VI Cantacuzeno   e Irene Asanina
Irmáns	Manuel Cantacuzeno Maria Kantakouzene Teodora Cantacuzena Helena Cantacuzena Andronikos Kantakouzenos

Traxectoria

Mateo Asanes Cantacuzeno era fillo do emperador Xoán VI Cantacuzeno e de Irene Asanina. A cambio do apoio que deu ao seu pai durante a loita deste contra Xoán V Paleólogo foille concedido anexar parte da Tracia como seu feudo persoal e en 1353 foi designado coemperador. A partir do seu señorío na Tracia Mateo conduciu varias guerras contra os serbios. Unha das súas campañas fracasou en 1350 por causa da deserción dos seus auxiliares turcos. En 1357 foi capturado polos seus inimigos, que o entregaron ao emperador concorrente Xoán V Paleólogo. Forzado a abdicar, mudouse para o Despotado de Morea en 1361 e auxiliou o seu irmán Manuel Cantacuzeno a gobernar a rexión. Despois da morte do seu irmán en 1380, Mateo gobernou a Morea até o nomeamento do novo gobernador Teodoro I Paleólogo en 1381 e a chegada deste en 1382. Antes da transferencia integral do poder na Morea dos Cantacuzeno para os Paleólogo, Mateo abdicou a favor do seu fillo Demetrio I Cantacuzeno.

Familia

Coa súa muller Irene Paleoloxina, Mateu Asanes Cantacuzeno tivo varios fillos:

1. Xoán Cantacuzeno, despotes.
2. Demetrio Cantacuzeno, sebastocrátor.
3. Teodora Cantacuzena.
4. Helena Cantacuzena, que casou co conde Luís Fadrique de Salona.
5. María Cantacuzena, que casou co Xoán Láscaris Caloferos.

Véxase tamén

Bibliografía

• Oxford Dictionary of Byzantium, 1991.

c