Oleiros
Oleiros é un concello da provincia da Coruña, pertencente á comarca da Coruña. Segundo o IGE no 2018 tiña 35.559 habitantes (34.963 no 2015, 33.550 no 2010, 31.694 no 2007, 31.264 no 2006, 30.467 no 2005, 29.671 no 2004). O seu xentilicio (véxase no Galizionario) é «oleirés/oleiresa».
Localización | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Estado | España | ||||
Comunidade autónoma | Galicia | ||||
Provincia | Provincia da Coruña | ||||
Capital | O Real | ||||
Poboación | |||||
Poboación | 37.809 (2023) (861,84 hab./km²) | ||||
Xeografía | |||||
Parte de | |||||
Superficie | 43,87 km² | ||||
Bañado por | Océano Atlántico | ||||
Comparte fronteira con | |||||
Santo padrón | Virxe do Carme | ||||
Organización política | |||||
• Alcalde | Ángel García Seoane | ||||
Eleccións municipais en Oleiros | |||||
Identificador descritivo | |||||
Código postal | 15170–15179 | ||||
Fuso horario | |||||
Código INE | 15058 | ||||
Sitio web | oleiros.org |
Xeografía
editarLimita ao norte coa ría de Ares, ao leste cos concellos de Sada e Bergondo, ao sur cos de Cambre e Culleredo e ao oeste co concello da Coruña e coa ría do Burgo, da cal abrangue a costa da marxe dereita oposta á da cidade da Coruña. Está situado no interior da unidade xeográfica chamada Xistos Cristalinos de Bergondo, creada no Precámbrico.
Toponimia
editarSegundo o Padre Sarmiento[1] o topónimo Oleiros fai referencia ás olas en que se celebraban antigamente os soterramentos[2].
Historia
editarDa época da cultura castrexa consérvanse trece castros:[3][4]
- Castro de Punta Roza
- Castro de Punta Torrella
- Castro de Subiña
- Castro de Morro Canide
- Castro de Xaz
- Castro de Edreira
- Castro de Santa Cristina
- Castro de Montrove
- Castro de Nós
- Castro de Xoez
Da Idade Media consérvanse poucos restos, entre eles atópase a Igrexa Románica de Dexo do século XII consagrada polo arcebispo Xelmirez no ano 1108.
O castelo de Santa Cruz está situado nun illote na enseada do mesmo nome, no Porto de Santa Cruz. Foi mandado construír por Diego das Mariñas no século XVI para completar o sistema defensivo da baía coruñesa, xunto co castelo de Santo Antón, o castelo de San Diego e o castelo de Santo Amaro. No século XIX foi mercado pola familia Quiroga-Pardo Bazán. En 1939 foi doado pola filla de Emilia Pardo Bazán á arma de cabalaría para organizar colonias dos orfos de guerra civil ata 1978. O castelo quedou abandonado ata 1989 cando foi mercado polo concello. O Castelo de Santa cruz está declarado Ben de Interese Cultural. Actualmente é o Centro de Extensión Universitaria e Divulgación Ambiental de Galicia[5]
Demografía
editarÉ o segundo concello máis poboado da comarca da Coruña e o décimo concello galego en poboación.
Censo total (2015) | 35.013 habitantes |
---|---|
Menores de 15 anos | 5.645 (16.12 %) |
Entre 15 e 64 anos | 22.677 (64.77 %) |
Maiores de 65 anos | 6.436 (19,11 %) |
Evolución da poboación de Oleiros Fontes: INE e IGE. | ||||||||||||||||||
1900 | 1930 | 1950 | 1981 | 2004 | 2009 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 |
6.972 | 9.115 | 10.564 | 15.039 | 29.671 | 33.443 | 34.133 | 34.386 | 34.470 | 34.563 | 34.693 | 35.013 | 35.198 | 35.559 | 36.075 | 36.534 | |||
(Os criterios de rexistro censual variaron entre 1900 e 2004, e os datos do INE e do IGE poden non coincidir.) |
Economía
editarA economía de Oleiros estivo durante séculos centrada no sector agrario, gandeiro e pesqueiro. No porto de Lorbé existe unha das depuradoras de mexillóns máis importantes de Galiza.
A proximidade á cidade da Coruña fixo medrar a poboación do concello que pasou dunha etapa de cidade dormitorio, nas zonas máis próximas, e de lecer preto das praias. Oleiros é agora un concello residencial e de alta calidade de vida. O concello ten múltiples urbanizacións, zonas de vivendas e equipamento residencial. Nos últimos anos construíronse zonas verdes, zonas peonís e infraestruturas para mellorar a vida diaria no concello. O novo acceso ao concello é a Vía ártabra (AG-13), estrada de alta capacidade que ligará o concello coa autoestrada AP-9.
Patrimonio
editarO museo dos Oleiros forma parte do Centro Cultural As Torres de Santa Cruz, unha das máis importantes escolas de cerámica popular. Acolle unha colección única en Europa de cerámica popular, e é sede dunha das feiras máis importantes de cerámica tradicional de España, que cada ano acolle centos de ceramistas que expoñen as súas pezas.
Oleiros na literatura popular
editar- Refraneiro
- Cantigueiro
- Ferrolana, por te ver, / pasei o mar da Marola / a pique de me perder.
Lugares de interese
editar- Praia de Santa Cristina (Perillo)
- Praia de Bastiagueiro (Bastiagueiro) Bandeira Azul
- Praia de Portocovo (Porto de Santa Cruz)
- Praia de Mera (Mera)
- Museos
- Salas de exposicións
- Casa Charry (Oleiros)
- Monumentos
Galería de imaxes
editar- Artigo principal: Galería de imaxes de Oleiros.
Parroquias
editarLugares
editarPara unha lista completa de todos os lugares do concello de Oleiros vexa: Lugares de Oleiros.
Notas
editar- ↑ Padre Sarmiento (1754-55): Viaje a Galicia, páxs. 67 e 68.
- ↑ Cabeza Quiles, F.: Os nomes de lugar, p. 3145. Ed. Xerais, Vigo 1992.
- ↑ PXOM do Concello de Oleiros do ano 2014
- ↑ Traballo de Comendador Rey, Beatriz. Ferrer Cruz, J. Vázquez Collazo, S. Anuario Brigantino 2007, num .30
- ↑ O CEIDA -Centro de Extensión Universitaria e Divulgación Ambiental de Galicia-
- ↑ A Marola é un pequeno illote fronte á costa de Dexo-Serantes, no concello de Oleiros. Lino Lema Bouzas (compilador): Ditos e cantigas mariñeiras. I Encontro de embarcacións tradicionais, Galicia 1993, 7.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Oleiros |