Paflagonia
Paflagonia (Paphlagonia) foi unha rexión de Asia Menor limitada ao oeste por Bitinia, ao leste polo Ponto, ao sur por Galacia e ao norte polo mar Negro ou Euxino. A fronteira occidental era o río Parthenius e a oriental o río Halys. As montañas Olgassis marcaban a fronteira polo sur coas súas ramas do Scorobas e o Cítoro.
Na costa os accidentes xeográficos principais son os montes Cárambis e Syrias; os seus ríos, agás o Halys, son curtos e pouco importantes, salientando o Sésamo, o Ocosbanes, o Evarco, o Zaleco e o Amnias.
As principais cidades (todas na costa) serían:
- Amastris.
- Eritinos.
- Cromna.
- Cítoro.
- Exilao.
- Abonu teikhos.
- Cimolis.
- Stephane.
- Pótamos.
- Armene.
- Sinope.
- Carusa.
O interior estaba dividido en nove distritos: Blaene, Domanetis, Pimolisene, Cimiatene, Timonitis, Gezatorigus, Marmolitis, Sanisene, e Potamia. A parte interior tiña moi poucas cidades, e todas eran pequenas, salientando unicamente Pompeiopolis e Gangra (esta última capital real, que foi máis tarde Germanicopolis).
Etimoloxía
editarO nome Paflagonia derivaría segundo a lenda de Paflagón, fillo de Fineo. Un antigo nome do país é Pylaemenia (Pilemenia), porque un príncipe local pretendía ser descendente de Pylaemenes (Pilemenes), o líder dos paflagóns na guerra de Troia. A súa orixe real non se coñece.
Reino de Paflagonia
editarPaflagonia foi gobernada por reis independentes ata que foi sometida por Creso de Lidia. Cando este reino foi conquistado por Ciro II o grande, os paflagóns pasaron a estaren baixo a autoridade de Persia dentro da satrapía III, pero, debido á distancia da capital gozaron de ampla autonomía. Xenofonte sobre o -480 xa menciona que os paflagóns estaban gobernados por un rei que afianzaría unha certa independencia dos persas, independencia que se consolidou coa conquista do imperio por Alexandre o Grande; na súa época menciónanse reis de Paflagonia, e os macedonios entón practicamente non se achegaron á zona. Os reis serían incluídos nos territorios de Eumenes, pero á súa morte volveuse de novo independente de feito, malia seren nominalmente dependentes de Antígono.
Mitrídates I do Ponto Ktistes (-301 - -265) converteu o país no seu vasalo nominal pero ata o -183 Farnaces I do Ponto non puido reducir a cidade grega de Sinope na costa de Paflagonia. Nesta data o reino de Paflagonia foi unido máis estreitamente ao do Ponto e dentro del permaneceu na maior parte ata o 65.
O reino de Paflagonia pasou ao Ponto sobre o -110 seguramente por extinción ou deposición da dinastía. O rei do Ponto repartiu o país con Nicomedes III Everxetes de Bitinia (-128 – -91). Este fixo rei da súa parte ao seu fillo Pilemenes.
Durante a primeira guerra de Mitrídates a zona costeira de Paflagonia foi incorporada por Cneo Pompeio na provincia de Bitinia, pero o interior permaneceu baixo os seus reis. Algúns momentos serían sometidos por Ponto e no -65 o reino foi cedido a un xefe gálata que se volveu cliente de Roma. Cando a dinastía se extinguiu, o reino foi incorporado a Roma, dentro da provincia de Galacia, nunha data descoñecida durante o reinado de Augusto.
No 294, na reorganización de Diocleciano, Paflagonia converteuse en provincia separada se ben unha parte do leste foi incluída dentro do Ponto. No século IV a provincia foi dividida en dous: a parte occidental formou a provincia de Honoríades e a oriental conservou o nome de Paflagonia.
Lista de reis
editar- Corilas sobre -400.
- Coto sobre -390.
- Tuis sobre -380.
- A Capadocia (Datames) sobre -364 - -362.
- Sisinas sobre -362 - -353.
- Arsites sobre -334.
- Morsio I e Gaisatorix sobre -189 - -179.
- Morsio II sobre -179 - -150.
- Pilemenes I sobre -150 - -130.
- Pilemenes II Everxetes, príncipe de Bitinia, despois de -130.
- Astreodón sobre -100.
- ao Ponto -89 - -84.
- Átalo sobre -84 - -75.
- Pilemenes III sobre -75.
- ao Ponto -74 - -65.
- a Roma -65.
- Broxitario o gálata -63 - -39.
- Castoro -39 - -36.
- Deiotaro Filadelfo e Deiotaro Filopátor -31 - -5 e -31 - -27.
- Pilemenes IV ?.