Peter Stuyvesant
Peter Stuyvesant, nado en Weststellingwerf (Peperga) posibelmente en 1602 e finado en agosto de 1672, serviu como o último director xeral neerlandés da colonia dos Novos Países Baixos desde 1647 ata a súa cesión provisional aos ingleses en 1664. Foi unha figura senlleira da historia temperá da cidade de Nova York.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1612 Peperga, Países Baixos (en)  |
| Morte | 1672 (59/60 anos) Nova Ámsterdam, Novos Países Baixos |
| Lugar de sepultura | St. Mark's Church in-the-Bowery Churchyard (en) 40°43′49″N 73°59′13″O / 40.7302451, -73.9869813 |
| 7º Director-General of New Netherland (en) | |
| 1647 – 1664 ← Willem Kieft (pt) – Philip Carteret (colonial governor) (pt) → | |
| Datos persoais | |
| Relixión | Calvinismo |
| Educación | University of Franeker (en) |
| Actividade | |
| Ocupación | político |
| Empregador | University of Franeker (en) |
| Familia | |
| Cónxuxe | Judith Bayard |
| Fillos | Nicholas William Stuyvesant |
| Pais | Baltazar Johannes Stuyvesant e Margaretha Hardenstein |
Sinatura  | |
| Descrito pola fonte | Nordisk familjebok Encyclopædia Britannica |
   | |
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
Os éxitos de Stuyvesant como director xeral incluíron unha grande expansión do asentamento de Nova Ámsterdan (posteriormente chamada Nova York) máis aló da punta sur de Manhattan. Entre os proxectos construídos pola administración foron unha muralla de protección en Wall Street, a canle que posteriormente pasou a ser Broad Street, e Broadway.
Traxectoria
editarNaceu no sur de Frisia, sendo o seu pai Balthazar Johannes Stuyvesant, un pastor relixioso, e a súa nai Margaretha Hardenstein. Non se coñece con exactitude o seu ano de nacemento, pero se apunta a 1592, 1602, ou 1612. Estudou en Franeker, e entrou no servizo militar, que cumpriu nas Antillas ao redor de 1625, e foi director da colonia de Curaçao, pertencente á Compañía Holandesa das Indias Occidentais de 1634 a 1644.
En abril de 1644, atacou a illa portuguesa de San Martiño, resultando ferido. Volveu aos Países Baixos, onde foi necesario amputar a súa perna dereita, que substituíron cunha prótese de madeira. En maio de 1645 foi seleccionado pola Compañía Holandesa das Indias Occidentais para substituír a William Kieft como Director Xeral dos Novos Países Baixos. Chegou a Nova Ámsterdan o 11 de maio de 1647. En setembro do mesmo ano designou un consello de representantes.
Casou con Judith Bayard (1610?-1687) en 1645. Ela nacera en Holanda, era irmá de Samuel Bayard de Ámsterdan, que estaba casado con Anna Stuyvesant. Peter e Judith tiveron un fillo, Nicholas William Stuyvesant (1648-1698), o cal casou con Maria Beckman, filla de William Beckman.
Stuyvesant viuse involucrado nunha disputa con Theophilus Eaton, Gobernador de Connecticut, por mor da fronteira entre as dúas colonias. En 1648, produciuse un conflito entre el e Brant Arent Van Slechtenhorst, comisario do forte de Rensselaerwyck. Stuyvesant reclamaba ter poder sobre Rensselaerwyck a pesar dos privilexios especiais garantidos a Van Slechtenhorst nos estatutos de 1629.
En 1649, Stuyvesant marchou a Fort Orange cunha escolta militar e ordenou arrasar casas para facilitar a defensa do lugar en caso de ataque por parte dos nativos. Cando Van Slechtenhorst negouse, Peter enviou un grupo de soldados para cumprir as súas ordes. A controversia acabou co resultado de que o comisario mantivo os seus dereitos e o director perdeu popularidade. Debido á controversia con Van Slechtenhorst, o Parlamento Holandés mandou volver a Stuyvesant. Con todo, Stuyvesant non obedeceu, dicindo: "Fareino como eu queira".
En setembro de 1650, en Hartford, Connecticut tivo lugar unha reunión dos comisarios para tratar sobre as fronteiras. A fronteira organizouse co descontento do consello, que declarou que "o gobernador cedera bastante territorio para fundar cincuenta colonias por cada cincuenta millas cadradas". Stuyvesant ameazou entón con disolver o consello. Un novo plan de goberno municipal organizouse en Holanda, e o nome "Nova Ámsterdan" declarouse oficialmente o 2 de febreiro de 1653. Stuyvesant deu un discurso para a ocasión, dicindo que a súa autoridade permanecería sen tocar.
Stuyvesant recibiu novamente a orde de volver a Holanda, pero devandita orde foi pronto revogada coa declaración da guerra con Inglaterra. Stuyvesant preparouse contra un ataque ordenando aos cidadáns cavar unha trincheira desde North River ao East River e construíndo unha fortificación.
En 1665, navegou polo Río Delaware cunha frota de sete barcos e uns 700 homes, e tomou posesión da colonia de Nova Suecia, á cal chamou "New Amstel". Durante a súa ausencia, Nova Ámsterdan foi atacada polos nativos.
En 1653, unha convención de dous deputados por cada poboación de Novos Países Baixos solicitou reformas, e Stuyvesant ordenou que esta asemblea se dispersase, dicindo: "A nosa autoridade provén de Deus e da compañía, non duns poucos ignorantes."
En 1664, Carlos II de Inglaterra cedeu ao seu irmán, Xacobo II de Inglaterra, unha gran porción de terra que incluía os Novos Países Baixos. Catro barcos ingleses trasladando 450 homes, comandados por Richard Nicolls, tomaron a colonia holandesa. O 30 de agosto de 1664, George Cartwright mandou ao gobernador unha carta solicitando a rendición. Prometía respectar a "vida, os bens e a liberdade a todos aqueles que se sometesen á autoridade do rei." Stuyvesant asinou un tratado na súa casa en Bouwerie o 9 de setembro de 1664. Nicolls foi declarado gobernador, e a cidade pasou a chamarse Nova York.
En 1665, Stuyvesant foi a Holanda para informar sobre o seu mandato como gobernador. Á súa volta, pasou o resto da súa vida na súa granxa de sesenta e dous acres, chamada Great Bouwerie, nos arredores da cidade. Unha pereira que trouxo de Holanda en 1647 permaneceu na esquina de Thirteenth Street coa Terceira Avenida ata 1867, dando froito practicamente ata a súa desaparición. A casa resultou destruída por un incendio en 1777. Tamén construíu unha mansión de pedra chamada Whitehall.
Faleceu en agosto de 1672 e foi enterrado en St Mark's Church in-the-Bowery, en Manhattan.
Relixión en Nova Ámsterdan
editarConvencido de que o rápido crecemento das relixións non cristiás, así como o dos cristiáns non reformistas excedería á igrexa predominante e inestabilizaría á nova sociedade colonial, o director xeral e o consello reforzaron a posición da Igrexa Reformista Holandesa intentando reducir a competición relixiosa por parte dos xudeus, luteráns, católicos e cuáqueros. Con todo, a pluralidade relixiosa xa era unha tradición legal e cultural en Novos Países Baixos, do mesmo xeito que ocorría na terra nai. Os directores da Compañía das Indias Occidentais en Ámsterdan, superiores de Stuyvesant, desautorizáronlle pola súa intolerancia, reprendéndolle e requirindo que revogase as medidas tomadas por el e polo seu consello, particularmente as dirixidas contra os cuáqueros, quen foran considerados axitadores anarquistas e unha ameaza para a orde pública debido á súa proselitismo e o seu non conformismo.
Aos xudeus permitíuselles ser residentes legais en base á "razón e igualdade" en 1655 baixo mandato de Stuyvesant, a pesar das obxeccións iniciais dalgúns membros da Igrexa Reformista Holandesa, da cal Stuyvesant era membro.