Terrier

Terrier é un grupo de razas de cans producidas inicialmente para a caza de pequenos animais que foron desenvolvidas nas illas británicas. O nome provén do latín terra. En liñas xerais trátase dun can de tamaño pequeno, pelo áspero ou duro e posuidores dun carácter decidido, enérxico e inquedo, moi axeitado para a caza de ratos e alimañas, que foi o principal uso para o que foron seleccionados. Como os terrier varían en medida, dende exemplares dun par de quilos (como o Norwich), até exemplares de máis de 30 quilos (como o Airedale), polo xeral clasifícanse con base ó tamaño ou á función.

Historia

A maioría das razas terrier desenvolvéronse en Inglaterra, Escocia, Gales e Irlanda e en diferentes localidades criáronse terrier específicos para a caza ou o control das alimañas, xxa que se empregaron para combater as ratas, coellos, e raposos, tanto enriba como baixo da terra (tobeiras). Algúns terrier meirandes foron utilizados para cazar teixugos. O Kerry Blue e o Airedale usáronse particularmente para facer fronte ós castores e lontras en augas profundas. Outros usáronse como cans de pastoreo (Wheaten Terrier).

Xenética

Baseado nun estudo de 2006, análises xenéticas demostran que a maioría dos terrier están dentro do «moderno» clúster xenético das razas de cans «cazadoras» desenvolvidas a partir do mesmo grupo de devanceiros na Europa do século XIX. Uns poucos terrier atópanse no clúster xenético do «mastiff» (mastín), xunto co Pomerania, o Labrador retriever e outros cans de testa grande, mentres que o Terrier tibetano se atopa na antiga agrupación dos cans de Asia e África, como o Pequinés.^[1]