Alfonso Daniel Rodríguez Castelao
narrador, ensaísta, dramaturgo, debuxante e político galego
Este artigo ou sección precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros de texto ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo.
Alfonso Daniel Rodríguez Castelao (1886-1950), político, debuxante e escritor galego. Referente indiscutible do pensamento galeguista e nacionalista.
| Alfonso Daniel Rodríguez Castelao |
|---|
 |
 Artigo na Galipedia
|
 Multimedia en Wikimedia Commons
|
- Denantes mortos que escravos.
- No escudo de Galiza deseñado por Castelao, 1936?
- Non lle poñades chatas â obra namentras non se remata. O que pense que vai mal que traballe n’ela; hay sitio para todos. --
- Dou seu fillo para Cuba e o seu neto para Melilla; mais agora non ten cartos para pagal-os trabucos. Quedará sen chouza. --
- ¡Que San Roquiño nos liberte de médicos, abogados e boticarios! --
- As sardiñas volverían se os gobernos quixesen. --
- ¡Un padrenuestriño para que Deus nos liberte da xusticia! --
- O que sinto eu é que algún que maltratou a miña nai morra denantes de que eu chegue a home. --
- Eu bebo para afogal-as penas; mais as condanadas aboyan. --
- En Galiza non se pide nada. Emígrase. --
- Para tocal-a gaita compren máis folgos que para tocal-a guitarra. --
- — ¿E qué tal os rapaces?
—Téñoche un tan listo que ten quince anos e xa non crê en Deus. --
- Non é leite o que mama o rapaz; é sangue. --
- Moitas veces os mártires crean mundos que os herois nin transiquera son capaces de concebir. E na miña Terra complirase a vontade dos mártires. --
- Propóñome demostrar que Galiza é unha unidade nacional perfecta, e que, polo tanto, ten dereito a dispor dos seus destinos.
- Os elementos de dereita soio conciben unha patria artificial, posta ao servicio do seus interese.
- A nosa vaca ten o pesebre en Galiza e os tetos en Madrid. E o que non lle dá de comer a unha vaca non ten dereito a muxila.
- A cidade cree que fóra dela non hai máis que paisaxe, patacas, e leite...; ignoran que tamén existe unha cultura nobre, antiquísima e insobornable.
- A vergonza é pior que a fame.
- O verdadeiro heroísmo consiste en trocar os anceios en realidades, as ideias en feitos.
- ¿Con que dereito se nos obriga a deprendermos a lingua de Castela e non se obriga aos casteláns a deprenderen a nosa?
- Concebimos a Hespaña como un soio estado, constituído polo libre consentimento de catro pobos: Castela, Cataluña, Euzcadi e Galiza.
- E somentes preservando as nosas enerxías autóctonas, a nosa capacidade creadora, é como poderemos contribuír á civilización universal incorporando a ela as nosas creacións inéditas.
- O galego é a forma máis antiga das linguas neolatinas de Hespaña e a primeira que alcanzou un pleno desenrolo literario.
- A dominación de Galiza endexamais será efectiva entrementras fale un idioma diferente do castelán.
- Castela non ten máis de tres séculos de antigüedade sobor das nacións de América.
- A nosa galeguidade provén da forteza do espírito, e aínda que carecemos de vontade ofensiva somos inexpugnables na resistencia.
- Chegan a decir que o problema galego igual que o vasco e catalán, depende da solución que acorde a maioría dos hespañoes... ¡Estábamos aviados!
- O pobo é somentes soberán o día das eleccións.
- O idioma imposto non logrou matar o seu idioma natural; pero logrou degradalo.
- Os ingleses aldraxan aos escoceses; os franceses aos bretóns; os casteláns aos galegos. E todos eses aldraxes non son máis que un recoñecemento tácito do "carácter nacional"
- Porque as vacas e os bois merecen máis amor que os touros bravos.
- Nós queremos ser hespañoes, pero a condición de que este nome non nos obrigue a sermos casteláns.
- A loita nobre e leal das ideias é o que asegura o progreso.
- Pero dentro de Portugal quedounos a mitade da nosa terra, do noso espírito, da nosa lingua, da nosa cultura, da nosa vida, do noso ser nacional.
- A vaca é o símbolo da paz.
- Unha lingua é máis que unha obra de arte; é matriz inagotable de obras de arte.
- Non hai máis solución que o federalismo para chegar á paz do mundo.
- Se a cultura é o mellor froito da nación, será preciso recoñecer que non hai vida nacional única onde existan diversas culturas.
- Non: o internacionalismo eficaz non deserta das patrias, senón que as transforma en órgaos dunha nova humanidade.
- Galiza foi un Reino independente até o século XV e despois gozou das ventaxas do réxime autónomo até ben entrado o século XIX.
- Galiza soio merecerá respeto cando abandoemos a nosa mansedume, despois de saber o que fomos, o que deixamos de ser e o que seríamos con vida independente.
- Somos tan galegos hoxe como éramos no século XV, antes de sermos asoballados polos "Reis Católicos".
- A nosa "lingua rústica" vive porque aínda temos moito que decir nela.
- Se aínda somos galegos é por obra e gracia do idioma.
- Galiza deixará de loitar pola liberdade cando a conquira.
- Val máis unha Terra con albres nos montes que un Estado con ouro nos Bancos.
- Porque a verdadeira tradición non emana do pasado, nin está no presente, nin se alvisca no porvir; non é serva do tempo. A tradición é a alma eterna de Galiza, que vive no instinto popular e nas entrañas graníticas do noso chan. A tradición non é a historia. A tradición é a eternidade.
- Hespaña, cuio nome tivemos que humedecer cunha letra de máis para facelo respeitable aos nosos ollos, pois do seu goberno sóio se nos ocurre decir que é máis odioso por hipócrita que por tiránico. Sacámolle á verba España todo canto ten de prosapia castelán (abonda engadirlle unha H para derivala de Hispania) e con ela abranguemos a Península enteira, facéndoa sinónima de Iberia.
- Para nós, os galegos, afeitos a percorrermos o mundo e a convivir con tódalas razas, o nacionalismo racista é un delito e tamén un pecado.
- Se eu agora tivera nas mans a posibilidade de independizar a Galiza non dubidaría en aceptar esa posibilidade para salvar a miña Terra do terrorismo falanxista e para decirlles a tódolos hespañoes desterrados: "Vinde a este anaco de terra hispana para vivirdes en liberdade".
Adro
editar- O home que dubida e teme no intre de realizar o ideal que predicou e non ten coraxe para manterse no seu posto de perigo, ou é un farsante ou é un coitadiño.
- Os bos galegos somos expatriados anque vivamos en Galiza.
- Quéirase ou non, tódolos galegos sentiremos este anceio grande e ledicioso de asistir ao rexurdimento dunha Patria que parecía morto.
- Sendo galego non debo de ser máis que galeguista.
- Sendo galeguistas podemos esquecer xenerosamente o que pasou; pero a condición que non volva a pasar.
