acento

Galego

• Etimoloxía: do latín accentus, calco do grego antigo προσῳδία prosōidía, 'prosodia'.

• Pronuncia: /a.ˈθẽn̪.t̪o/ ou /a.ˈsẽn̪.t̪o/ (AFI)

Substantivo feminino

acento (sg: acento; pl: acentos)

1. (Lingüística) Maior intensidade de voz coa que se pronuncia unha sílaba dunha palabra.
   • Exemplo: As palabras agudas levan o acento na vogal da última sílaba
     
     .
2. Signo ortográfico que pode ter diferentes formas e se coloca sobre dalgunhas vogais, marcando a intensidade e, algunhas veces, o timbre aberto ou pechado.
   • {{exemplo|Todas as palabras esdrúxulas se escriben sen acento.
3. Conxunto das características propias da pronunciación dos habitantes dun determinado país ou lugar.
   • Exemplo: Non sei de onde é, pero ten acento das Rías Baixas. O cómico tiña acento catalán.
     
     

Observacións

• Na 1ª acepción seu sinónimo é acento de intensidade.
• Na 2ª acepción seus sinónimos son acento gráfico e acento ortográfico.

Termos relacionados

acento agudo, acento circunflexo, acento de intensidade, acento diacrítico, acento gráfico, acento grave, acento ortográfico.