astrolabio

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo ἀστρολάβιον.

• Pronuncia: /astɾoˈlaβjo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

astrolabio (sg: astrolabio; pl: astrolabios)

1. (Astronomía) Instrumento que permite determinar as posicións das estrelas sobre a bóveda celeste.

Traducións

• Francés: astrolabe ^(fr)
• Alemán: Astrolabium ^(de), Astrolab ^(de)
• Inglés: astrolabe ^(en)
• Árabe: أسطرلاب ^(ar)
• Catalán: astrolabi ^(ca)
• Castelán: astrolabio ^(es)
• Esperanto: astrolabo ^(eo)
• Hebreo: אצטרולב ^(he)
• Húngaro: asztrolábium ^(hu)
• Ido: astrolabo ^(io)
• Italiano: astrolabio ^(it)
• Xaponés: アストロラーベ ^(ja) (asutororābe)
• Napolitano: strulàbbio ^(nap)
• Neerlandés: astrolabium ^(nl)
• Polaco: astrolabium ^(pl)
• Portugués: astrolábio ^(pt)
• Ruso: астролябия ^(ru)
• Sueco: astrolabium ^(sv)
• Vasco: astrolabio ^(eu)

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da astronomía

Castelán

• Etimoloxía: do grego antigo ἀστρολάβιον.

• Pronuncia: /a̠stɾo̞ˈla̠βjo̞/ (AFI)

Substantivo masculino

astrolabio (sg: astrolabio; pl: astrolabios)

1. (Astronomía) Astrolabio.

Italiano

• Etimoloxía: do grego antigo ἀστρολάβιον.

• Pronuncia: /astro'labjo/ (AFI)

Substantivo feminino

astrolabio (sg: astrolabio; pl: astrolabi)

1. (Astronomía) Astrolabio.

Vasco

• Etimoloxía: do grego antigo ἀστρολάβιον.

Substantivo

astrolabio

1. (Astronomía) Astrolabio.