cabalgar

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués cavalgar (século XIII, Cantigas de Santa Maria), do latín tardío caballicāre, de caballicō, do latín caballus.

• Pronuncia: [ka.βalˈɣaɾ] (AFI)

Verbo transitivo e intransitivo

cabalgar

1. Andar a cabalo.
   • Exemplo: Xurxo cabalgou vinte quilómetros.
     
     
2. Simular alguén que anda montado a cabalo.
   • Exemplo: Collín o pau e púxenme a cabalgar.
     
     
3. montar nun animal.
   • Exemplo: Vou cabalgar este poldro.
     
     

Termos relacionados

• cabalgata
• cabalgada
• cabaleiro
• cabalo
• cabalete
• cabala
• cabalar
• cabaliño
• cabalón
• descabalgar

Traducións

• Alemán: reiten ^(de)
• Castelán: cabalgar ^(es).
• Catalán: cavalcar ^(ca)
• Francés: chevaucher ^(fr).
• Hebreo: לרכוב ^(he) [lircov]
• Inglés: ride ^(en)
• Italiano: cavalcare ^(it).
• Occitano: cavalgar ^(oc)
• Portugués: cavalgar ^(pt).
• Romanés: călări ^(ro)
• Vasco: zamalkatu ^(eu)

Conxugación

Verbo semirregular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	cabalgar
Xerundio	cabalgando
Participio	cabalgado, cabalgada, cabalgados, cabalgadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	cabalgo	cabalgas	cabalga	cabalgamos	cabalgades	cabalgan
	Copretérito	cabalgaba	cabalgabas	cabalgaba	cabalgabamos	cabalgabades	cabalgaban
	Pretérito	cabalguei	cabalgaches	cabalgou	cabalgamos	cabalgastes	cabalgaron
	Antepretérito	cabalgara	cabalgaras	cabalgara	cabalgaramos	cabalgarades	cabalgaran
	Futuro	cabalgarei	cabalgarás	cabalgará	cabalgaremos	cabalgaredes	cabalgarán
	Pospretérito	cabalgaría	cabalgarías	cabalgaría	cabalgariamos	cabalgariades	cabalgarían
Modo Subxuntivo	Presente	cabalgue	cabalgues	cabalgue	cabalguemos	cabalguedes	cabalguen
	Pretérito	cabalgase	cabalgases	cabalgase	cabalgásemos	cabalgásedes	cabalgasen
	Futuro	cabalgar	cabalgares	cabalgar	cabalgarmos	cabalgardes	cabalgaren
Modo Imperativo	Afirmativo		cabalga	cabalgue1	cabalguemos	cabalgade	cabalguen1
	Negativo		cabalgues	cabalgue1	cabalguemos	cabalguedes	cabalguen1
Infinitivo conxugado		cabalgar	cabalgares	cabalgar	cabalgarmos	cabalgardes	cabalgaren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: do latín tardío caballicāre, de caballicō, do latín caballus.

Verbo

cabalgar

1. cabalgar.