cara

Galego

• Pronuncia: /ˈka.ɾa̝/ (AFI)

Substantivo feminino

cara (sg: cara; pl: caras)

1. (Anatomía) Parte frontal da cabeza dende a liña do cabelo até o queixo.
   • Exemplo: Tiña a cara rubia do esforzo de subir a costa.
     
     
   • Sinónimos: face, faciana, rostro.

Termos relacionados

• careta, careto

Traducións

• Alemán: Gesicht ^(de).
• Asturiano: cara ^(ast), rostru ^(ast).
• Castelán: cara ^(es), rostro ^(es).
• Catalán: cara ^(ca), rostre ^(ca).
• Esloveno: obraz ^(sl).
• Francés: visage ^(fr).
• Grego: πρόσωπο ^(el).
• Inglés: face ^(en).
• Italiano: faccia ^(it).
• Polaco: twarz ^(pl).
• Ruso: лицо ^(ru).

Asturiano

• Pronuncia: [ ˈkaɾa ] (AFI)

Substantivo feminino

cara (sg: cara; pl: cares)

1. (Anatomía) Cara, face, faciana, rostro.
   • Sinónimos: rostru.

Castelán

Substantivo feminino

cara (sg: cara; pl: caras)

1. (Anatomía) Cara, face, faciana, rostro.

Catalán

Substantivo feminino

cara (sg: cara; pl: cares)

1. (Anatomía) Cara, face, faciana, rostro.
   • Exemplo: No puc deixar de mirar la seva cara.
     
     

Irlandés

• Etimoloxía: do irlandés antigo carae.

Substantivo

cara

1. Amigo (persoa coa que se ten unha amizade).

Portugués

Substantivo feminino

cara (sg: cara; pl: caras)

1. (Anatomía) Cara, face, faciana, rostro.

Termos relacionados

• com cara de poucos amigos
• com cara de enterro