chinés

Galego

• Etimoloxía: de China co sufixo -és.

• Pronuncia: [t͡ʃiˈnes] (AFI)

Adxectivo

chinés (ms: chinés; mpl: chineses; fs: chinesa; fpl: chinesas)

1. Pertencente ou relativo á China, aos seus habitantes, ou a súa lingua.

Traducións

Traducións

Asturiano: chinu (ast). Castelán: chino (es). Inglés: Chinese (en).

Substantivo

chinés (ms: chinés; mpl: chineses; fs: chinesa; fpl: chinesas)

1. (Xentilicio) Habitante ou nativo da China.

Traducións

Traducións

Asturiano: chinu (ast). Castelán: chino (es). Inglés: Chinese (en).

Substantivo masculino

1. (Linguas do mundo) Lingua sinotibetana falada na China, Taiwán, e outros países.

Traducións

Traducións

Africáner: Chinees (af), Sjinees (af). Alemán: Chinesisch (de). Asturiano: chinu (ast). Castelán: chino (es).

Catalán: xinès (ca). Checo: čínština (cs). Francés: chinois (fr).

Inglés: Chinese (en). Italiano: cinese (it). Occitano: chinés (oc).