conduto

Galego

• Etimoloxía: do latín medieval conductus, e este do verbo latino conducĕre, conducir, levar.

• Pronuncia: /koŋ.'du.to̯/ (AFI)

Substantivo masculino

conduto (sg: conduto; pl: condutos)

1. Pequeno canle ou tubo polo que circula, ou pode circular un fluído.
   • Exemplo: As arterias son condutos polos que circula o sangue desde o corazón até todo o corpo. Teñen que reparar o conduto do gas
     
     .
2. (Anatomía) e (Fisioloxía) Cada un dos tubos que se encontran nos corpos dos seres vivos e que serven para as funcións fisiolóxicas.
3. (Figurado) Medio que se utiliza para resolver algún asunto ou negocio.
   • Exemplo: Utilizou os condutos oficiais para os trámites.
     
     

Termos relacionados

conduto biliar común, conduto cístico, conduto colédoco, conduto deferente, conduto galactóforo, conduto hepático común, conduto pancreático, condutos exaculatorios.