cor

Galego

Lapis de cores

• Etimoloxía: do galego-portugués coor, do latín color, -ōris, do latín arcaico colos, do protoindoeuropeo *ḱel-.

• Pronuncia: /ˈkoɾ/ (AFI)

Substantivo feminino

cor (sg: cor; pl: cores)

1. (Física) Propiedade da luz de producir determinadas impresións no sentido da vista, dependendo da súa composición espectral.
   • Exemplo: O ton é un dos parámetros empregados para cuantificar a cor
     
     .
2. Cada unha desas impresións, diferentes entre si, que recibe o sentido da vista.
   • Exemplo: As cores do arco da vella. O azul é unha das cores fundamentais
     
     .
3. Conxunto de cores combinadas nalgunha cousa.
   • Exemplo: Para ese pintor a cor é moi importante
     
     .
4. A cor rosa ou vermella do rostro humano.
   • Exemplo: Estaba pálido pero con tres días no campo xa recobrou a cor
     
     .
5. (Figurado) O que anima ou dá interese a algo.
   • Exemplo: As actuacións dos cantantes danlles cor ás festas
     
     .
6. (Figurado) Aspecto ou aparencia das cousas segundo as circunstancias.
   • Exemplo: Este asunto está adquirindo unha cor dramática
     
     .
7. (Política) Tendencia política ou ideolóxica.
   • Exemplo: Sexa cal sexa a súa cor, ten que aceptar o erro ocorrido
     
     .

Sinónimos

• color (Segundo a Real Academia Galega, menos recomendábel)

Termos relacionados

• cores cálidas
• cores frías
• cores primarias
• cores secundarias
• de cor
• en cor
• ter boa cor
• tomar cor

Substantivo feminino plural

1. Combinación de cores que serven como distintivo dun club ou equipo.
   • Exemplo: Durante moitos anos defendeu as cores do Deportivo da Coruña.
     
     

Traducións

• Castelán: color ^(es).
• Catalán: color ^(ca).
• Francés: couleur ^(fr).
• Galés: lliw ^(cy)
• Indonesio: warna ^(id)
• Inglés: color ^(en) (nos Estados Unidos de América), colour ^(en) (no Reino Unido, Australia, Canada, Nova Celandia, Sudáfrica e India)
• Portugués: cor ^(pt)
• Vasco: kolore ^(eu)

Catalán

• Etimoloxía: do occitano antigo cor, do latín cor, do protoitálico *kord, do protoindoeuropeo *ḱḗr ~ *ḱr̥d-.

Substantivo masculino

cor (sg: cor; pl: cors)

1. (Anatomía) Corazón.
   • Exemplo: El cor em bategava fort, després de la carrera.
     
     

Occitano antigo

• Etimoloxía: do latín cor, do protoitálico *kord, do protoindoeuropeo *ḱḗr ~ *ḱr̥d-.

Substantivo masculino

cor (sg: cor; pl: cors)

1. (Anatomía) Corazón.

Descendentes

• Catalán: cor
• Occitano: còr

Portugués

• Etimoloxía: do galego-portugués coor, do latín color, colōrem, do latín arcaico colos, do protoindoeuropeo *ḱel-.

Substantivo feminino

cor (sg: cor; pl: cores)

1. Cor.