coreano

Galego

• Etimoloxía: de Corea e -ano.

• Pronuncia: /kɔɾeˈano̝/ (AFI)

Substantivo masculino

coreano (sg: coreano; pl: coreanos)

1. (Linguas do mundo) Lingua falada en Corea e na rexión autónoma de Yanbian (연변/延邊) situada ao sur da provincia de Heilongjiang en China. Considérase unha lingua illada.

Traducións

• Alemán: Koreanisch ^(de)
• Asturiano: coreanu ^(ast)
• Castelán: coreano ^(es)
• Catalán: coreà ^(ca)
• Francés: coréen ^(fr)
• Inglés: Korean ^(en)
• Italiano: coreano ^(it)
• Neerlandés: Koreaans ^(nl)
• Polaco: koreański ^(pl)
• Portugués: coreano ^(pt)
• Turco: Korece ^(tr)
• Vasco: koreera ^(eu)

Adxectivo

coreano (ms: coreano; mpl: coreanos; fs: coreana; fpl: coreanas)

1. Relativo ou pertencente a Corea.

Termos relacionados

• norcoreano
• surcoreano

Traducións

• Alemán: koreanisch ^(de)
• Asturiano: coreanu ^(ast)
• Castelán: coreano ^(es)
• Catalán: coreà ^(ca)
• Francés: coréen ^(fr)
• Inglés: Korean ^(en)
• Italiano: coreano ^(it)
• Polaco: koreański ^(pl)
• Portugués: coreano ^(pt)
• Turco: Kore ^(tr)
• Vasco: korear ^(eu)

Substantivo

coreano (ms: coreano; mpl: coreanos; fs: coreana; fpl: coreanas)

1. (Xentilicio) Habitante ou natural de Corea.

Termos relacionados

• norcoreano
• surcoreano

Traducións

• Alemán: Koreaner ^(de)
• Asturiano: coreanu ^(ast)
• Castelán: coreano ^(es)
• Catalán: coreà ^(ca)
• Francés: Coréen ^(fr)
• Inglés: Korean ^(en)
• Italiano: coreano ^(it)
• Polaco: Koreańczyk ^(pl)
• Portugués: coreano ^(pt)
• Turco: Koreli ^(tr)
• Vasco: korear ^(eu)