coriandre

Catalán

• Etimoloxía: do latín coriandrum, do grego antigo κορίαννον.

Substantivo masculino

coriandre (sg: coriandre; pl: coriandres)

1. (Alimentación) (Botánica) Coandro, coriandro.

Francés

• Etimoloxía: do latín coriandrum, do grego antigo κορίαννον.

• Pronuncia: /kɔ.ʁjɑ̃dʁ/ (AFI)

• Escoitar: «coriandre» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo feminino

coriandre (sg: coriandre; pl: coriandres)

1. (Alimentación) (Botánica) Coandro, coriandro.

Occitano

• Etimoloxía: do latín coriandrum, do grego antigo κορίαννον.

Substantivo masculino

coriandre (sg: coriandre; pl: coriandres)

1. (Alimentación) (Botánica) Coandro, coriandro.