enurese

Galego

• Etimoloxía: do latín enuresis, do grego antigo ἐνούρησις (enourēsis).

• Pronuncia: /ɛnuˈɾɛse̝/ (AFI)

Substantivo feminino

enurese (sg: enurese; pl: enureses)

1. (Medicina) Persistencia de miccións incontroladas, especialmente de noite.

Traducións

• Alemán: Bettnässen ^(de)
• Castelán: enuresis ^(es).
• Catalán: enuresi ^(ca)
• Finés: yökastelu ^(fi)
• Francés: énurésie ^(fr).
• Grego: ενούρηση ^(el)
• Inglés: enuresis ^(en).
• Inglés: enuresis ^(en)
• Neerlandés: enurese ^(nl), enuresis ^(nl)
• Portugués: enurese ^(pt).
• Xaponés: 夜尿症 ^(ja)

Portugués

• Etimoloxía: do latín enuresis, do grego antigo ἐνούρησις (enourēsis).

Substantivo feminino

enurese (sg: enurese; pl: enureses)

1. (Medicina) Enurese.