extremo

Galego

• Etimoloxía: do latín extremu(m).

• Pronuncia: /eksˈtɾemo̝/ (AFI)

Adxectivo

extremo (ms: extremo; mpl: extremos; fs: extrema; fpl: extremas)

1. No punto oposto.
2. (Figurado) Que alcanza o punto máximo ó que se pode chegar.
   • Exemplo: Onte alcanzáronse temperaturas extremas en Ourense.
     
     

Substantivo masculino

extremo (sg: extremo; pl: extremos)

1. Cada unha das partes que están máis afastadas do centro ou medio de todas.
   • Exemplo: Vive no outro extremo da cidade.
     
     
   • Sinónimos: extremidade, punta.
   • Termos relacionados: estremo.
2. Parte final.
   • Sinónimos: cabo.
3. Punto que alcanza algo e que non pode ser superado.
   • Exemplo: Chegaron ó extremo de pegarlle a seu pai.
     
     
   • Termos relacionados: en extremo.
4. (Deportes) Xogador dianteiro de fútbol que ocupa un dos lados do campo.

Traducións

• Castelán: (1, 2, 3, 4) extremo ^(es); (1) extremidad ^(es).
• Catalán: (2) cap ^(ca).
• Francés: (1) extrémité ^(fr); (2) bout ^(fr).

Castelán

Substantivo masculino

extremo (sg: extremo; pl: extremos)

1. Extremidade, extremo, punta (parte afastada do centro).
2. Cabo, extremo (parte final).
3. Extremo (punto insuperable).
4. (Deportes) Extremo (dianteiro lateral no fútbol).