fato

Galego

• Pronuncia: /ˈfato̝/ (AFI)

fato¹

• Etimoloxía: do latín fatŭu.

Adxectivo

fato (sg: fato; pl: fatos)

1. Simple e sen malicia.
   • Sinónimos: babeco, babiolo, boubexo, boubo, estulto, fatuo, necio, paduán, paiolo, palermo, palimoco, pampo, pánfilo, panoco, papahostias, papaleisón, papamoscas, papán, paparón, paparote, papón, parvallán, parvo, paspán.
   • Termos relacionados: parvada.
2. Que queda absorto por calquera cousa.
   • Sinónimos: babeco, babiolo, boubexo, boubo, estulto, fatuo, necio, paduán, paiolo, palermo, palimoco, pampo, pánfilo, panoco, papahostias, papaleisón, papamoscas, papán, paparón, paparote, papón, parvallán, parvo, paspán.
   • Termos relacionados: parvear.

Traducións

• Alemán: albern ^(de).
• Castelán: fatuo ^(es).
• Inglés: fatuous ^(en).
• Portugués: fátuo ^(pt).

fato²

• Etimoloxía: do gótico fat.

Substantivo masculino

fato (sg: fato; pl: fatos)

1. (Gandaría) Conxunto de calquera clase de gando.
2. Conxunto diferenciado de animais que posúen certas características comúns e que, polo xeral, están nun mesmo lugar.
   • Exemplo: O fato de leoas rodeou a présa, que xa non podía librarse dun destino fatal.
     
     
   • Sinónimos: grupo.
3. Definición impropia: forma despectiva de facer referencia a un grupo de persoas.

Traducións

• Alemán: (1, 2) Herde ^(de).
• Castelán: (1, 3) hatajo ^(es); (1) hato ^(es); (2) grupo ^(es).
• Francés: (2) groupe ^(fr).
• Inglés: (1, 2) flock ^(en).
• Portugués: fato ^(pt).

Portugués

Substantivo masculino

fato (sg: fato; pl: fatos)

1. (Colectivo) Fato (conxunto de gando).
2. Fato, grupo (conxunto diferenciado de animais).
3. Fato (forma despectiva de facer referencia a un grupo de persoas).