fecundar

Galego

• Etimoloxía: do latín fecundāre.

• Pronuncia: /fe.ˈkun.dar/ (AFI)

Verbo transitivo

fecundar

1. (Bioloxía) Unirse unha célula reprodutora masculina (espermatozoide) á feminina (óvulo) para dar orixe a un novo ser. Dito proceso denomínase fecundación.
   • Exemplo: Todos os seres pluricelulares poden fecundarse.
     
     
2. (Zooloxía) Facer un animal macho mediante a unión sexual coa femia (coito), que se dea ese proceso.
   • Exemplo: O cabalo montou á egua para fecundala.
     
     
3. (Figurado) Facer produtivo algo.
   • Exemplo: A auga fecundou a terra.
     
     

Termos relacionados

fecundábel, fecundable, fecundación, fecundación artificial, fecundación in vitro, fecundador, fecundamente, fecundante, fecundo

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	fecundar
Xerundio	fecundando
Participio	fecundado, fecundada, fecundados, fecundadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	fecundo	fecundas	fecunda	fecundamos	fecundades	fecundan
	Copretérito	fecundaba	fecundabas	fecundaba	fecundabamos	fecundabades	fecundaban
	Pretérito	fecundei	fecundaches	fecundou	fecundamos	fecundastes	fecundaron
	Antepretérito	fecundara	fecundaras	fecundara	fecundaramos	fecundarades	fecundaran
	Futuro	fecundarei	fecundarás	fecundará	fecundaremos	fecundaredes	fecundarán
	Pospretérito	fecundaría	fecundarías	fecundaría	fecundariamos	fecundariades	fecundarían
Modo Subxuntivo	Presente	fecunde	fecundes	fecunde	fecundemos	fecundedes	fecunden
	Pretérito	fecundase	fecundases	fecundase	fecundásemos	fecundásedes	fecundasen
	Futuro	fecundar	fecundares	fecundar	fecundarmos	fecundardes	fecundaren
Modo Imperativo	Afirmativo		fecunda	fecunde1	fecundemos	fecundade	fecunden1
	Negativo		fecundes	fecunde1	fecundemos	fecundedes	fecunden1
Infinitivo conxugado		fecundar	fecundares	fecundar	fecundarmos	fecundardes	fecundaren

1 Vostede(s)