montar

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués montar, do francés antigo monter, do latín vulgar *mōntāre, de *mōntō, do latín mōns, montem.

• Pronuncia: /monˈtaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

montar

1. Sentarse sobre un animal.
2. Meterse ou sentarse onde corresponde en [un medio de transporte].
   • Sinónimos: subir.
3. Estar ou poñerse sobre unha parte de algo.

Verbo transitivo

montar

1. Situar [algo ou alguén] sobre [outra cousa ou persoa].
2. Ir sentado sobre [un animal].
3. Unirse [un animal macho] con [unha femia] para fecundala.
   • Sinónimos: cubrir.
4. Colocar as partes de [un obxecto] no seu lugar para que o obxecto funcione.
   • Sinónimos: armar.
5. Organizar [un espectáculo, un negocio, etc.].
6. Realizar o proceso de montaxe de [algo].
7. Facer que teña lugar [unha discusión, liorta, etc.].
8. (Mariña) Pasar ao outro lado de [un cabo].
   • Sinónimos: dobrar.

Traducións

• Alemán: reiten ^(de)
• Valón: monter ^(wa), griper ^(wa), adschinde ^(wa)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	montar
Xerundio	montando
Participio	montado, montada, montados, montadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	monto	montas	monta	montamos	montades	montan
	Copretérito	montaba	montabas	montaba	montabamos	montabades	montaban
	Pretérito	montei	montaches	montou	montamos	montastes	montaron
	Antepretérito	montara	montaras	montara	montaramos	montarades	montaran
	Futuro	montarei	montarás	montará	montaremos	montaredes	montarán
	Pospretérito	montaría	montarías	montaría	montariamos	montariades	montarían
Modo Subxuntivo	Presente	monte	montes	monte	montemos	montedes	monten
	Pretérito	montase	montases	montase	montásemos	montásedes	montasen
	Futuro	montar	montares	montar	montarmos	montardes	montaren
Modo Imperativo	Afirmativo		monta	monte1	montemos	montade	monten1
	Negativo		montes	monte1	montemos	montedes	monten1
Infinitivo conxugado		montar	montares	montar	montarmos	montardes	montaren

1 Vostede(s)