neerlandés

Galego

• Pronuncia: /neeɾlanˈdes/ (AFI)

Substantivo masculino

neerlandés (sg: neerlandés; pl: neerlandeses)

1. (Linguas do mundo) Lingua xermánica falada nos Países Baixos.
   • Termos relacionados: flamengo, holandés, baixo saxón, brabantés, limburgués.
2. (Xentilicio) Habitante dos Países Baixos.

Traducións

Lingua

Alemán: Niederländisch (de) Castelán: neerlandés (es) Catalán: neerlandès (ca). Francés: néerlandais (fr). Inglés: Dutch (en) Polaco: niderlandzki (pl) Portugués: neerlandês (pt) Sueco: nederländska (sv) Vasco: nederlandera (eu), neerlandera (eu) Xaponés: オランダ語 (ja)

Xentilicio

Alemán: Niederländer (de) Castelán: neerlandés (es) Catalán: neerlandès (ca). Francés: Néerlandais (fr). Inglés: Dutch (en), Netherlander (en) Polaco: Niderlandczyk (pl) Portugués: neerlandês (pt) Sueco: nederländare (sv) Vasco: nederlandar (eu)

Adxectivo

neerlandés (ms: neerlandés; mpl: neerlandeses; fs: neerlandesa; fpl: neerlandesas)

1. Pertencente ou relativo aos Países Baixos.

Traducións

• Alemán: niederländisch ^(de)
• Castelán: neerlandés ^(es)
• Catalán: neerlandès ^(ca).
• Esperanto: nederlanda ^(eo)
• Francés: néerlandais ^(fr).
• Inglés: Dutch ^(en)
• Polaco: niderlandzki ^(pl)
• Portugués: neerlandês ^(pt)
• Sueco: nederländsk ^(sv)
• Vasco: nederlandar ^(eu)

Castelán

Substantivo masculino

neerlandés (sg: neerlandés; pl: neerlandeses)

1. (Lingüística) Neerlandés.
2. (Xentilicio) Neerlandés.

Adxectivo

neerlandés (ms: neerlandés; mpl: neerlandeses; fs: neerlandesa; fpl: neerlandesas)

1. Neerlandés.