proa

Galego

• Etimoloxía: do latín prōra, do grego antigo πρῷρα (prôira).

• Pronuncia: /ˈpɾoa̝/ (AFI)

Substantivo feminino

proa (sg: proa; pl: proas)

1. (Mariña) Parte dianteira dunha embarcación.

Traducións

• Alemán: Bug ^(de)
• Árabe: قيدوم ^(ar)
• Bretón: staon ^(br)
• Castelán: proa ^(es)
• Catalán: proa ^(ca)
• Checo: příď ^(cs)
• Danés: bov ^(da)
• Esperanto: pruo ^(eo)
• Finés: keula ^(fi)
• Francés: proue ^(fr)
• Ido: pruo ^(io)
• Inglés: bow ^(en), prow ^(en)
• Italiano: prua ^(it), prora ^(it)
• Neerlandés: boeg ^(nl)
• Bokmål: baug ^(no)
• Noruegués nynorsk: baug ^(no)
• Polaco: dziób ^(pl)
• Portugués: proa ^(pt)
• Romanés: prova ^(ro)
• Ruso: нос ^(ru)
• Saami do norte: oaivi ^(se), njunni ^(se)
• Sueco: bog ^(sv)
• Vasco: branka ^(eu)

Castelán

• Etimoloxía: do latín prōra, do grego antigo πρῷρα (prôira).

Substantivo feminino

proa (sg: proa; pl: proas)

1. (Mariña) Proa.

Catalán

• Etimoloxía: do latín prōra, do grego antigo πρῷρα (prôira).

• Pronuncia: oriental /ˈpɾo.ə/, occidental /ˈpɾo.a/ (AFI)

Substantivo feminino

proa (sg: proa; pl: proes)

1. (Mariña) Proa.

Portugués

• Etimoloxía: do latín prōra, do grego antigo πρῷρα (prôira).

Substantivo feminino

proa (sg: proa; pl: proas)

1. (Mariña) Proa.