Cervo virxiniano
especie de cervo
O cervo virxiniano[2] (Odocoileus virginianus) é unha especie de mamífero artiodáctilo da familia dos cérvidos que se atopa en diferentes tipos de bosques de América, dende os canadenses, na rexión subártica, pasando polos bosques secos das ladeiras montañosas de México, as selvas húmidas tropicais de América Central e do Sur, até os bosques secos ecuatoriais do norte do Perú e outras áreas boscosas suramericanas.[3]
Cervo virxiniano | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Macho | |||||||||||||||||||
Estado de conservación | |||||||||||||||||||
Pouco preocupante[1] | |||||||||||||||||||
Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Nome binomial | |||||||||||||||||||
Odocoileus virginianus Zimmermann, 1780 | |||||||||||||||||||
Subespecies | |||||||||||||||||||
|
O 28 de xuño de 1993, o Congreso Nacional da República de Honduras instituíu ó cervo virxiniano como símbolo nacional da fauna do país.[4] Tamén foi declarado símbolo patrio da República de Costa Rica o 2 de maio de 1995.
Notas
editar- ↑ Gallina, S. & Lopez Arevalo, H. "{{{taxon}}}". Lista Vermella de especies ameazadas. (en inglés). Unión Internacional para a Conservación da Natureza.
- ↑ Definición de Cervo virxiniano no Dicionario de Galego de Ir Indo e a Xunta de Galicia.
- ↑ López-Arévalo, Hugo y Andrés González-Hernández 2006 Venado sabanero Odocoileus virginianus; Libro rojo de Mamíferos de Colombia: 114.
- ↑ Lo mejor de la fauna de Honduras, otro símbolo nacional. La Prensa, 15 de agosto de 2013.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Cervo virxiniano |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Cervo virxiniano |
Bibliografía
editar- Gallina, C., S. Mandujano, J. Bello, H. López-Fernández e M. Weber. (2010.). Neotropical cervidology: Biology and medicine of Latin American deer.
- White-tailed deer Odocoileus virginianus (Zimmermann, 1780). Pp. 101-118, In: Duarte, J. M. B. and González. S. (eds.), . Jaboticabal, Brazil: Funep and Gland, Switzerland, IUCN. 393 pp.