David Ben-Gurion
David Ben-Gurion (en hebreo: דָּוִד בֶּן גּוּרִיּוֹן), nado coma David Gruen en Płońsk en 1886 e finado en 1973, foi primeiro ministro de Israel entre 1948 e 1953 e de novo de 1955 a 1963.
 (1960)  | |
| Nome orixinal | (yi) דוד יוסף גרין (he) דָּוד בֶּן־גּוּרְיוֹן |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | (ru) Давид Йосеф Грин 16 de outubro de 1886 Płońsk (Imperio Ruso) |
| Morte | 1 de decembro de 1973 (87 anos) Ramat Gan, Israel (pt)  |
| Causa da morte | ictus |
| Lugar de sepultura | Midreshet Ben-Gurion (en) |
| Membro de Knesset | |
| 17 de novembro de 1969 – 27 de maio de 1970 – Zalman Shoval (pt) → Lexislatura: 7th Knesset (en) | |
| Membro de Knesset | |
| 23 de xaneiro de 1968 – 17 de novembro de 1969 Lexislatura: 6th Knesset (en) | |
| Membro de Knesset | |
| 22 de novembro de 1965 – 23 de xaneiro de 1968 Lexislatura: 6th Knesset (en) | |
| Membro de Knesset | |
| 14 de xullo de 1965 – 22 de novembro de 1965 Lexislatura: 5th Knesset (en) | |
| Membro de Knesset | |
| 4 de setembro de 1961 – 14 de xullo de 1965 Lexislatura: 5th Knesset (en) | |
| Membro de Knesset | |
| 30 de novembro de 1959 – 4 de setembro de 1961 Lexislatura: 4th Knesset (en) | |
| Justice Minister of Israel (en) | |
| 13 de febreiro de 1956 – 7 de xaneiro de 1958 ← Pinchas Rosen (pt) – Pinchas Rosen (pt) → | |
| 1º Primeiro ministro de Israel | |
| 3 de novembro de 1955 – 26 de xuño de 1963 ← Moshe Sharett (pt) – Levi Eshkol → Gabinete ministerial: Seventh government of Israel (en) , Eighth government of Israel (en) , Ninth government of Israel (en) | |
| Membro de Knesset | |
| 15 de agosto de 1955 – 30 de novembro de 1959 Lexislatura: 3rd Knesset (en) | |
| Minister of Defense (en) | |
| 21 de febreiro de 1955 – 26 de xuño de 1963 ← Pinhas Lavon (pt) – Levi Eshkol → | |
| Minister of Transport and Road Safety (en) | |
| 14 de agosto de 1952 – 24 de decembro de 1952 ← David-Zvi Pinkas (pt) – Yosef Serlin (pt) → | |
| Membro de Knesset | |
| 20 de agosto de 1951 – 15 de agosto de 1955 Lexislatura: 2nd Knesset (en) | |
| Education Minister of Israel (en) | |
| 19 de maio de 1951 – 8 de outubro de 1951 ← David Remez (pt) – Ben-Zion Dinur (pt) → | |
| Membro de Knesset | |
| 14 de febreiro de 1949 – 20 de agosto de 1951 Lexislatura: First Knesset (en) | |
| 1º Primeiro ministro de Israel | |
| 14 de maio de 1948 – 26 de xaneiro de 1954 – Moshe Sharett (pt) → Gabinete ministerial: Provisional government of Israel (en) , First government of Israel (en) , Second government of Israel (en) , Third government of Israel (en) , Fourth government of Israel (en) | |
| Minister of Defense (en) | |
| 14 de maio de 1948 – 26 de xaneiro de 1954 – Pinhas Lavon (pt) → | |
| President of the Provisional State Council (en) | |
| 14 de maio de 1948 – 16 de maio de 1948 | |
| Secretario Xeral Histadrut (pt) | |
| 1921 – 1973 | |
| Datos persoais | |
| Relixión | Xudaísmo |
| Educación | Istanbul University Faculty of Law (en) Universidade de Varsovia Universidade de Istambul (pt) |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Política e Sionismo |
| Lugar de traballo | Tel Aviv |
| Ocupación | político, sindicalista, sionista (pt) |
| Partido político | National List (en) (1969–1973) Rafi (en) (1965–1968)Mapai (pt) (1930–1965)Ahdut HaAvoda (pt) (1919–1930)Poale Zion (pt) (1905–1919) |
| Membro de | |
| Carreira militar | |
| Conflito | Primeira guerra mundial |
| Participou en | |
| 14 de maio de 1948 | Declaración de independencia de Israel |
| Obra | |
Obras destacables | |
| Familia | |
| Cónxuxe | Paula Ben-Gurion (1917–1968), morte |
| Fillos | Geula Ben-Eliezer, Amos Ben-Gurion, Renana Leshem |
| Pai | Avigdor Ben Gurion |
| Premios | |
Sinatura  | |
| Descrito pola fonte | Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Бен-Гурион Давид) Obálky knih,  |
      | |
Convertido en Rusia ao sionismo e ao socialismo, en 1906 trasladouse a Palestina, en 1915 as autoridades otomás expulsárono de Palestina polas súas actividades políticas e asentouse en Nova York, volveu a Palestina cando os británicos a conquistaron.
Ben-Gurion converteuse nun dos líderes do sionismo laborista, cando esta era a tendencia maioritaria no seo da Organización Sionista Mundial. Ben-Gurion foi o arquitecto da Yishuv, que creou un Estado xudeu dentro do Estado, e da Haganah, a organización paramilitar laborista.
Vida política: Primeiro ministro (1948-1953)
editar
O 14 de maio de 1948 (o 5 de Iyar de 5708), leu Ben-Gurión en Tel Aviv a declaración de independencia de Israel; inmediatamente ao cabo da cal, o país foi atacado por sete estados árabes - Exipto, Siria, Xordania, o Líbano, Iraq, Arabia Saudita e o Iemen - no que foi o comezo da Guerra de Independencia de Israel.
Unha das súas primeiras ordes, como xefe de Estado de facto, foi a de unificar a todos os grupos combatentes hebreos, creando así ao Exército de Defensa de Israel, o Tzáhal (polas súas siglas en hebreo). Ben-Gurion outorgou á consolidación das Forzas Armadas e á desaparición como tales das milicias previas ao Estado, unha importancia tal, ao momento que non dubidou en mandar bombardear ata o seu afundimento ao barco rebelde "Altalena", con Menajem Beguin a bordo, con tal de impoñer a supremacía do novo estado e impedir o caos que suporía a tolerancia de grupos armados independentes.
O 25 de xaneiro de 1949, aínda sen concluír a guerra, tiveron lugar as primeiras eleccións ao parlamento israelí, a Knéset, das cales Ben-Gurion xurdiu electo como primeiro Primeiro ministro, ao mando do partido Laborista que se alzou con 46 escanos dos 120 en xogo, ocupando así mesmo o cargo de ministro de Defensa.
Ben-Gurion abocouse co ímpeto que o caracterizou á ardua tarefa de construír, estabilizar e consolidar un país en permanente conflito, semidespoboado, desprovisto de materias primas ou outras riquezas, e extremadamente heteroxéneo na súa composición demográfica. A súa peculiar percepción histórica, que combinaba permanentemente o sublime co mundano, levoulle a abrir de pau a pau as portas da inmigración xudía ao novo estado, aínda a costa de instalar ás multitudes recentemente chegadas en míseros casaríos maltreitos, en terras usurpadas aos palestinos, e de impoñer un durísimo sistema de racionamento de comestibles e outros bens a toda a poboación, que se prolongou ata fins dos anos 50. Produto dese mesmo realismo, asinou o 10 de setembro de 1952, co naquel momento Chanceler de Alemaña Occidental, Konrad Adenauer, un extremadamente controvertido acordo de indemnizacións e rendas alemás, como retribución inicial e parcial polos bens confiscados e polos traballos forzados - que non polas vidas perdidas ou o sufrimento causado aos xudeus no Holocausto - perpetrados pola Alemaña nazi.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: David Ben-Gurion  |
| A Galicitas posúe citas sobre: David Ben-Gurion |
Bibliografía
editar- Bar-Zohar, Michael, Ben-Gurion: A biography, Delacorte Press, 1979. ISBN 0-440-00987-1
- Gal, Allon, David Ben Gurion and the American Alignment for a Jewish State, Indiana Univ Press, 1992. ISBN 0-253-32534-X
- Heller, Joseph, The Birth of Israel 1945-1949: Ben-Gurion and His Critics, University Press of Florida, 2000. ISBN 0-8130-1732-7
- Rubinstein, Amnon, From Herzl to Rabin: The Changing Image of Zionism, Holmes and Meier Publishers, 2000. ISBN 0-8419-1408-7
- Samuels, Gertrude, B-G - Fighter of Goliaths: The Story of David Ben-Gurion, iUniverse Inc., 2000. ISBN 0-595-00742-2
- St.John, Robert, Ben-Gurion: The Biography of an Extraordinary Man, Garden City, Doubleday & Co., 1959.
- St. John, Robert, Ben-Gurion: Builder of Israel, Londres, London Pub Co, 1998. ISBN 0-9613262-4-7
- Teveth, Shabtai, Ben Gurion and the Palestinian Arabs - From Peace to War, NYC, Oxford Univ. Press, 1985. ISBN 0-19-503562-3
- Teveth, Shabtai, Ben Gurion: The Burning Ground 1886-1948, NYC, Houghton Mifflin, 1987. ISBN 0-7090-3332-X
- Teveth, Shabtai, Ben-Gurion and the Holocaust, NYC, Harcourt Brace, 1996. ISBN 0-15-100237-1
