Electorado de Saxonia
O electorado de Saxonia (en alemán: Kurfürstentum Sachsen) foi un antigo Estado alemán formado a partir do ducado de Saxonia-Wittenberg tras a dieta de Núremberg, na que o emperador alemán Carlos IV estableceu a organización do Sacro Imperio Romano Xermánico por medio da Bula de Ouro de 1356.
| Localización | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Capital | Lutherstadt Wittenberg (1356–1547) Dresden (1547–1806)  | ||||
| Poboación | |||||
| Poboación | 1.100.000 (1800) | ||||
| Lingua oficial | lingua latina | ||||
| Datos históricos | |||||
| Precedido por | |||||
| Creación | 1356 | ||||
| Disolución | 1806 | ||||
| Sucedido por | Reino de Saxonia | ||||
| Organización política | |||||
| Forma de goberno | monarquía | ||||
| • Xefe de estado | Federico III el Prudente (1486 (Gregoriano)–1525) | ||||
| Membro de | |||||
Este documento concedeu aos duques Ascanios de Saxonia-Wittenberg o privilexio electoral, é dicir, que tiñan voto na Dieta Imperial para elixir aos novos emperadores.
Historia
editarOs Ascanios conservaron o ducado até a morte sen descendencia de Alberte IV en 1423, polo que o emperador Sexismundo III llo concedeu a Frederico IV de Meissen, da casa Wettin, en agradecemento á súa axuda nas guerras contra os Husitas, e este agregouno aos seus ampios dominios facendo do Electorado de Saxonia un importante Estado.
Na división dos territorios dos Wettin en 1485 (División de Leipzig), o Electorado estaba encadrado na herdanza de Ernesto (liña Ernestina). Porén, o territorio pasou á liña Albertina cando Xoán Frederico I o Magnánimo se uniu á liga de Esmalcalda en contra do emperador Carlos V, que derrotou á liga na batalla de Mühlberg (1547), arrebatou o Electorado a Xoán Frederico e entregouno ao seu aliado o duque Mauricio de Saxonia-Meissen pola Capitulación de Wittenberg.
O elector Augusto foi un luterano intransixente que desenvolveu a economía local e promulgou as Constitucións de 1572, primeira lexislación constitucional de Alemaña. Porén, os seus sucesores fóronse acercando no século XVII ao partido católico e, polo tanto, a Austria. Aínda que nun principio o elector Xoán Xurxo I se aliou con Gustavo Adolfo de Suecia, pronto cambiou de bando e chegou a un acordo co emperador Fernando II que, no tratado de Praga de 1635, lle cedeu Lusacia.
O Electorado converteuse en escenario da Guerra dos Trinta Anos, acabando devastado e despoboado.
A principios do século XVIII o Electorado recuperara a prosperidade, e o Elector Frederico Augusto I rivalizou con Brandeburgo no dominio de Alemaña. Convertido ao catolicismo, enfrontouse a Carlos XII de Suecia na Guerra do Norte polo trono de Polonia, o que levou á conquista de Saxonia polos suecos en 1706. Frederico Augusto converteu a capital, Dresde, nunha das cidades máis belas de Europa e introduciu en Meissen a industria da porcelana.
Frederico Augusto II aliñouse con Austria en contra de Prusia, o que orixinou os desastres da Guerra dos Sete Anos e a capitulación de Pirna, 1756, coa perda do trono polaco.
Saxonia volveu a recuperarse con Frederico Augusto III; o exército pasou de 18.000 a 30.000 soldados e, en xeral, participoi na política prusiana. Viuse así obrigado a entrar na Cuarta Coalición antifrancesa durante a Revolución francesa pero, tras a derrota na batalla de Jena (1806) contra Napoleón, concertou a paz con Francia, e o empreador francés outorgoulle o título real, nacendo así o reino de Saxonia, que foi recoñecido no Congreso de Viena en 1815.
Lista de electores de Saxonia
editar
o primeiro elector de Saxonia
Duque de Saxonia (1541-1553)
Elector de Saxonia (1547-1553)
Rei de Polonia
Gran Duque de Lituania
Elector de Saxonia
(Frederico Augusto I)
Dinastía Ascania
- Rodolfo II 1356-1370
- Venceslau 1370-1388
- Rodolfo III 1388-1419
- Alberte IV 1419-1422
Dinastía Wettin
- Frederico I o Pendencieiro 1423-1428
- Frederico II o Apacíbel 1428-1464
Á morte de Frederico II, os seus fillos repartíronse os territorios: o maior, Ernesto, herdou o Electorado de Saxonia centrado en Wittenberg, así como o norte de Meissen e o sur de Turinxia; en canto o fillo máis novo, Alberte, recibiu o norte de Turinxia e o sur de Meissen como Duque de Saxonia, formándose así as dúas liñas, Eernestina e Albertina.
- Rama Albertina: Duques de Saxonia (Saxonia-Meissen)
- Alberte o Valente 1464-1500
- Xurxo o Barbudo 1500-1539
- Henrique V o Pío 1539-1541
- Mauricio 1541-1553, Elector desde 1547
- Rama Albertina: Duques de Saxonia (Saxonia-Meissen)
Rama Ernestina: Electores de Saxonia
- Ernesto 1464-1486
- Frederico III o Prudente 1486-1525
- Xoán o Constante 1525-1532
- Xoán Frederico o Magnánimo 1532-1547
Rama Albertina: Electores de Saxonia
En 1547, despois de que as tropas de emperador Carlos V venceran na batalla de Mühlberg, o elector da rama ernestina, Xoán Frederico I, traspasou Wittenberg e a dignidade electoral á rama albertina pola Capitulación de Wittenberg.
A rama ernestina continuou gobernando no sur de Turinxia, pero os seus territorios fóronse disgregando progresivamente en pequenos ducados, denominados Ducados Ernestinos, dos que en 1918 quedaban: o gran ducado de Saxonia-Weimar-Eisenach, o ducado de Saxonia-Coburgo-Gotha, o ducado de Saxonia-Altenburg e o ducado de Saxonia-Meiningen.
- Mauricio 1547-1553
- Augusto 1553-1586
- Cristian I 1586-1591
- Cristian II 1591-1611
- Xoán Xurxo I 1611-1656
- Xoán Xurxo II 1656-1680
- Xoán Xurxo III 1680-1691
- Xoán Xurxo IV 1691-1694
- Frederico Augusto I 1694-1733 (tamén rei de Polonia 1697-1704, 1709-1733)
- Frederico Augusto II (tamén rei de Polonia 1734-1763)
- Frederico Christian 1763
- Frederico Augusto III 1763-1827. Reo de Saxonia desde 1806.
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- Saxony (Saxonia). En: Catholic Encyclopedia. Nova York: Robert Appleton Co., 1913. (en inglés)