Falstaff (ópera)
Falstaff é unha ópera en tres actos con música de Giuseppe Verdi e libreto en italiano de Arrigo Boito, que é unha adaptación da obra teatral de William Shakespeare The Merry Wives of Windsor (As alegres comadres de Windsor) e pequenas pasaxes de Henry IV, tamén de Shakespeare. Así, como en Otello, Falstaff presenta un libreto que, ademais de basearse no texto de Shakespeare, respecta e dialoga coas características do dramaturgo inglés. Foi a última ópera de Verdi, escrita cando o compositor xa tiña 77 anos, e a súa segunda ópera cómica das vinte e seis que compuxo. Así como en Macbeth e Otello, esta foi a terceira ópera de Verdi baseada nunha obra de Shakespeare. Foi estreada o 9 de febreiro de 1893 no Teatro alla Scala de Milán cun grande éxito.
| Falstaff | |
|---|---|
 Portada da edición de Ricordi. | |
| Forma | Ópera |
| Actos e escenas | 3 actos, 6 cadros |
| Idioma orixinal do libreto | Italiano |
| Libretista | Arrigo Boito |
| Fontes literarias | William Shakespeare, The Merry Wives of Windsor e Henry IV (partes I E II) |
| Estrea | 9 de febreiro de 1893 |
| Teatro da estrea | Teatro alla Scala |
| Lugar da estrea | Milán |
| Duración | 2 horas 15 minutos[1] |
| Música | |
| Compositor | Giuseppe Verdi |
| Localización da partitura | Archivio Storico Ricordi, Milán |
| Personaxes | |
Sir John Falstaff (barítono) | |
Verdi sopesara a posibilidade de escribir unha ópera baseada no Rei Lear, e Arrigo Boito máis tarde tentou interesalo en Antonio e Cleopatra,[4] mais ningún dos proxectos foi levado a termo.
Non acadou a gran popularidade doutras óperas de Verdi que a precederon como Aida e Otello. Falstaff foi admirada polo público e a crítica debido á súa brillante orquestración, ao seu chispeante libreto e á súa refinada invención melódica. Esta ópera está no repertorio estándar de moitas compañías de ópera.De feito esta ópera aínda se representa con frecuencia por todo o mundo, aparecendo nas estatísticas de OperabaseArquivado 14 de maio de 2017 en Wayback Machine. no posto n.º 24 das cen óperas máis representadas no período 2005-2010, sendo a 14.ª en italiano e a sexta de Verdi, logo de La traviata, Rigoletto, Aida, Nabucco e Il trovatore.
Personaxes
editar| Personaxe | Tesitura | Elenco na estrea, 9 de febreiro de 1893[5] (Director: Edoardo Mascheroni)[6] |
|---|---|---|
| Sir John Falstaff, cabaleiro obeso | Barítono | Victor Maurel |
| Mr Ford, cabaleiro rico | Barítono | Antonio Pini-Corsi |
| Alice Ford, súa dona | soprano | Emma Zilli |
| Nannetta, súa filla | soprano | Adelina Stehle |
| Meg Page, dama adiñeirada | mezzosoprano | Virginia Guerrini |
| Mrs Quickly, amiga de Alice | contralto | Giuseppina Pasqua |
| Fenton, namorado de Nannetta | tenor | Edoardo Garbin |
| Dr Cajus, prometido de Nannetta | tenor | Giovanni Paroli |
| Bardolfo, secuaz de Falstaff | tenor | Paolo Pelagelli-Rossetti |
| Pistola, secuaz de Falstaff | baixo | Vittorio Arimondi |
| Pousadeiro | personaxe mudo | Attilio Pulcini |
| Robin, paxe de Falstaff | personaxe mudo |
Orquestración
editarVerdi incluíu na orquestra para Falstaff:
Notas
editar- ↑ Riding, Alan; Dunton-Downer, Leslie (2008). Guías visuales Espasa: Ópera (en español) (1.ª ed.). Espasa Calpe, S.A. pp. 186–187. ISBN 978-84-670-2605-4.
- ↑ La Guía visual de la Ópera, Espasa, señala barítono.
- ↑ José María Martín Triana: El libro de la ópera, segunda reimpresión en "El libro de bolsillo", 1992, Alianza Editorial, ISBN 84-206-0284-1.
- ↑ Steen, p. 543
- ↑ Lista de cantantes tomada de Budden, p. 416.
- ↑ Budden, p. 430
Véxase tamén
editar| A Galipedia ten un portal sobre: Ópera |