Gianni Amelio
Gianni Amelio, nado en San Pietro di Magisano (Calabria) o 20 de xaneiro de 1945 é un director de cinema italiano.
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 20 de xaneiro de 1945 (79 anos) San Pietro Magisano, Italia (en) |
Educación | University of Messina (en) |
Actividade | |
Campo de traballo | Filme |
Ocupación | director de cinema, guionista, realizador |
Período de actividade | 1967 - |
Premios | |
| |
Traxectoria
editarAmelio naceu en Calabria e o seu pai marchou a Arxentina pouco despois do seu nacemento. Pasou a súa infancia e mocidade coa súa nai e a súa avoa. A ausencia da figura paternal é unha constante na obra de Amelio.
Estudou filosofía en Messina, onde se interesou polo cinema, escribindo críticas para a revista local. En 1965 mudouse a Roma, traballando como operador e axudante de director para Liliana Cavani e Vittorio De Seta. Tamén dirixiu documentais e anuncios para a televisión.
Debutou no cinema en 1982 con Colpire al cuore, sobre o terrorismo en Italia. Porte aperte (1989), con Gian Maria Volonté, confirmou o status de Amelio como un dos mellores directores do cinema italiano.
Triunfou novamente cos seus filmes Il ladro di bambini (1992), Lamerica (1994) e Le chiavi di casa (2004).
Filmografía
editar- La città del sole (1973, TV)
- Effetti speciali (1974, TV)
- Bertolucci secondo il cinema (1976, TV)
- La morte al lavoro (1978, TV)
- Il piccolo Archimede (1979, TV)
- I velieri (1980, TV)
- Colpire al cuore (1982)
- I ragazzi di via Panisperna (1987)
- Porte aperte (1989)
- Il ladro di bambini (1992)
- Lamerica (1994)
- Così ridevano (1998)
- Le chiavi di casa (2004)
- La stella che non c'è (2006)
- Il primo uomo (2011)
- L'intrepido (2013)
- Felice chi è diverso (2014)
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- Artigo sobre Lamerica
- Raccontare i sentimenti. Il Cinema di Gianni Amelio, de Sebastiano Gesù, Giuseppe Maimone Editore, Catania 2008 ISBN 978-88-7751-274-1