Giaros
Giaros (grego: Γυάρος), tamén coñecida localmente como Gioura (grego: Γιούρα, é unha árida e despoboada illa grega do norte das Cícladas ao suroeste de Andros e o noroeste de Siros, que depende da municipalidade de Ano Siros e forma parte da provincia de Siros e da rexión do Exeo Meridional. Ten 23 km² e a súa máxima altura é de 489 m.
| |||||
| Localización | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Estado | Grecia | ||||
| Administracións descentralizadas | administración descentralizada do Exeo | ||||
| Periferias | Exeo Meridional | ||||
| Unidades periféricas | Syros Regional Unit (en)  | ||||
| Concello | Syros-Ermoupoli Municipality (en)  | ||||
| Poboación | |||||
| Poboación | 0 (2021) (0 hab./km²) | ||||
| Xeografía | |||||
| Parte de | |||||
| Superficie | 17 km² | ||||
| Medición | 4,5 ( ) × 8,5 ( ) km | ||||
| Bañado por | Mar Exeo | ||||
| Altitude | 489 m | ||||
Antigamente era coñecida como Gyaros ou Gyara (en latín gyaru), estaba habitada e tiña unha pequena cidade de pescadores que foi visitada por Estrabón. Un delegado da illa foi enviado (30 a.C.) a Corinto, onde se atopaba Augusto, para pedir a redución do tributo de 150 dracmas, xa que os insulares apenas podían pagar cen.
Esta e outras pequenas illas do mar Exeo serviron como lugares de exilio para as persoas importantes no imperio romano, entre outros, o filósofo Musonio estivo desterrado en tempos de Nerón. A súa desolación extrema era proverbial entre os autores romanos, como Tácito e Xuvenal.
Modernamente volveu ser lugar de desterro e entre 1948 e 1974 unhas 22.000 persoas da esquerda grega foron deportadas á illa.[1] O lugar onde vivían os desterrados, equivalente a un cárcere, está ao sueste da illa e chámase tamén Giaros, o goberno grego mantén o recordo polos que sufriron a represión.
A mitoloxía e historia temperá
editarO traballo de pseudo-aristotélico En Marabillosa cousas oídas (25) conta a historia de que en Giaros os ratos comen ferro.
Na Eneida de Virxilio, Giaros e Mykonos dise que son as dúas illas nás que o deus Apolo atou a illa sagrada de Delos para deter o seu deambular polo mar Exeo.
No seu relato do mito da guerra entre Minos e Exeo, o rei de Atenas, o poeta Ovidio fala de Gyaros como unha illa que se negou a unirse á campaña do rei de Creta.
No ano 29 aC, o historiador e xeógrafo Estrabón tivo unha longa estancia na illa, no seu camiño a Corinto.
No século I, Plinio o Vello escribiu no seu Historia Natural que a illa, a cal tiña unha cidade, tiña 24 km. de circunferencia e estaba a 100 km de Andros.[2] Tamén rexistra que os habitantes de Gyaros vez foron postos en fuga por (unha praga de) ratos.[3] A illa tamén é mencionado polo orador romano Cicerón e outros autores latinos notables, o que indica un amplo coñecemento de Gyaros entre a elite educada do século I aC ao século II dC.[4]
Referencias
editar- ↑ Red Rocks of the Aegean: Greece’s Prison Islands Arquivado 02 de febreiro de 2014 en Wayback Machine., New Histories March 15, 2012
- ↑ Gyara cum oppido, circuitu XV, abest ab Andro LXII, ab ea Syrnos LXXX (NH 4.69). Medía en millas romanas, pero a súa xeografía era un erro considerable.
- ↑ ex Gyara Cycladum insula incolas a muribus fugatos (NH 8.104). The visitors of the island can see many small pieces of pottery on the ground mostly in the river bed of the northern most and bigger mini valley where was the prisoners camp and its headquarters. No archaeological excavations have been conducted up to the year 2007. It is significant to note that there are remains of narrow terraces along the slopes of the easter part of the island, proving that some rudimentary agriculture was driven in the past. Probably as back as the Prehistoric times used as refuge in times of raides by invading forces as well as the Roman times and later.
- ↑ Letters to Atticus 5.12.1
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Giaros  |