Hélène Cixous, nada en Orán (Alxeria) o 5 de xuño de 1937, é unha mestra, escritora, dramaturga e crítica literaria feminista francesa.[1] Deuse a coñecer en 1968 coa publicación do ensaio L'Exil de James Joyce ou l'art du remplacement, publicado por Grasset. Continuou o seu traballo literario en 1969 coa obra Dedans, novela autobiográfica co que obtivo o Premio Médicis.[2]

Modelo:BiografíaHélène Cixous

(2011) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento5 de xuño de 1937 Editar o valor en Wikidata (87 anos)
Orán, Alxeria Editar o valor en Wikidata
EducaciónFacultade de Artes de París - doutoramento (–1968) Editar o valor en Wikidata
Director de teseRoger Asselineau (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoFilosofía feminista, belas letras, filoloxía inglesa e feminismo Editar o valor en Wikidata
Lugar de traballo París Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónpoetisa, crítica literaria, filósofo da linguaxe, profesora universitaria, filósofa, guionista de cinema, escritora, anglicista, activista polos dereitos das mulleres, ensaísta, dramaturga, actriz de cinema Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade Cornell
European Graduate School
Universidade de París 8 Editar o valor en Wikidata
Xénero artísticoLiteratura de ficción, ensaio, theatre (en) Traducir e poesía Editar o valor en Wikidata
AlumnosTomasz Kitliński (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Influencias
Obra
Obras destacables
DoutorandoJérôme Prieur (pt) Traducir, Laurent Dubreuil (en) Traducir, Frédéric Regard (pt) Traducir e Doina Petrescu (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteObálky knih,
Metzler Autorinnen Lexikon, (p.99–100) >>>:Cixous, Hélène Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0163051 Allocine: 690963
BNE: XX889008 Discogs: 4748963 Editar o valor en Wikidata

Traxectoria

editar

Nada dunha nai xudía asquenací e dun pai xudeu sefardí, graduouse en lingua inglesa en 1959 e obtivo un doutoramento en Letras en 1968. Neste período especialízouse en literatura británica e escribiu unha tese, despois publicada como un ensaio sobre James Joyce. Forma parte do equipo da Universidade de París 8, onde obtivo un cargo de profesora e fundou o Centro de Estudos da Muller e Estudos de xénero, [1]o primeiro do seu tipo en Europa. En 1969, fundou a revista Poétique, en colaboración con Gérard Genette e Tzvetan Todorov.[3] Desde 1983, realiza un seminario no Colexio Internacional de Filosofía.

É membro da Comisión de Honra da Asociación para o dereito de morrer con dignidade.

Publicou un traballo moi importante, composto por 60 títulos que foron publicados principalmente por Grasset, Éditions Gallimard, Éditons des Femmes et Galilée. É tamén dramaturga e as súas pezas foron postas en escena por Simone Benmussa no teatro Orsay, por Daniel Mesguich no Théâtre de la Ville, e por Ariane Mnouchkine no Théâtre du Soleil. En 1963 coñeceu a Jacques Derrida, con quen comparte unha longa amizade e moitas actividades políticas e intelectuais, como o inicio da Universidade de París VIII, o Centro Nacional de Artes (hoxe o Centro Nacional de libro) - 1981-1983 - o Parlamento Internacional de escritores, o Comité anti-apartheid, as conferencias, e os seminarios no Colexio Internacional de Filosofía. Comparten igualmente algunhas publicacións comúns ou cruzadas, como, por exemplo, Voiles, con debuxos de Ernest Pignon-Ernest (Galilea, 1998). Derrida considera a Hèléne Cixous a mellor escritora viva en lingua francesa.

Ademais de sobre Jacques Derrida e James Joyce, escribiu varios ensaios sobre as obras de Clarice Lispector, Maurice Blanchot, Franz Kafka, Heinrich von Kleist, Michel de Montaigne, Ingeborg Bachmann, Thomas Bernhard e a poeta rusa Marina Tsvetaeva. O seu ensaio sobre o mito de Medusa foi traducido en diversas linguas.[4] Cixous exerce unha grande influencia sobre o feminismo contemporáneo internacional.

Patrocina a Sociedade Europea de autores e tradutores.

Publicacións

editar

Ficción

editar
  • Le Prénom de Dieu (Grasset, 1967)
  • Dedans (Grasset, 1969)
  • Le Troisième Corps (Grasset, 1970)
  • Les Commencements (Grasset, 1970)
  • Neutre (Grasset, 1972)
  • Tombe (Seuil, 1973, 2008)
  • Portrait du Soleil (Denoël, 1974)
  • Révolutions pour plus d'un Faust (Seuil, 1975)
  • Souffles (Des femmes, 1975)
  • La (Gallimard, 1976)
  • Angst (Mulleres, 1977)
  • Anankè (Mulleres, 1979)
  • Illa (Mulleres, 1980)
  • Limonade tout était si infini (Femmes, 1982)
  • Le Livre de Prométhéa (Gallimard, 1983)
  • Déluge (Femmes, 1992)
  • Beethoven à jamais ou l'Existence de Dieu (Femmes, 1993)
  • La Fiancée juive de la tentation (Femmes, 1995)
  • Osnabrück (Femmes, 1999)
  • Le Jour où je n'étais pas là (Galilée, 2000)
  • Les Rêveries de la femme sauvage (Galilée, 2000)
  • Manhattan (Galilée, 2002)
  • Tours promises (Galilée, 2004)
  • Rencontre terrestre (con Frédéric-Yves Jeannet, Galilée, 2005)
  • L'amour même : dans la boîte aux lettres (Galilée, 2005)
  • Hyperrêve (Galilée, 2006)
  • Si près (Galilée, 2007)
  • Cigüe : vieilles femmes en fleurs (Galilée, 2008)
  • Philippines : prédelles (Galilée, 2009)
  • Ève s'évade : la ruine et la vie (Galilée, 2009)
  • Double Oubli de l'Orang-Outang (Galilée, 2010)

Ensaios

editar
  • L'Exil de James Joyce ou l'art du remplacement (Grasset, 1968)
  • Prénoms de Personne (le Seuil, 1974)
  • La Jeune Née (U.G.E., 1975)
  • Le Rire de la Méduse (L'Arc, 1975 - rééd. Galilée, 2010)
  • La Venue à l'écriture (U.G.E., 1977)
  • Entre l'écriture (Femmes, 1986)
  • L'Heure de Clarisse Lispector (Femmes, 1989)
  • Hélène Cixous, photos de racines (con Mireille Calle-Gruber, Femmes, 1994)
  • Voiles (con Jacques Derrida, Galilée, 1998)
  • Portrait de Jacques Derrida en jeune saint juif (Galilée, 2001)
  • Le Voisin de zéro : Sam Beckett (Galilée, 2007)
  • Abstracts et brèves chroniques du temps. I. Chapitre Los (Galilée, 2013)

Teatro

editar
  • La Pupille (Cahiers Renaud-Barrault, 1971)
  • Portrait de Dora (Femmes, 1975)
  • La Prise de l'école de Madhubaï (Avant-Scène, 1984) traducida ao galego como A conquista da escola de Madhubai por Puri Cabido.[5]
  • L’Histoire terrible mais inachevée de Norodom Sihanouk, roi du Cambodge (Théatre du Soleil, 1985; nova edición corrixida 1987)
  • L’Indiade, ou l’Inde de leurs rêves, et quelques écrits sur le théâtre (Théatre du Soleil, 1987)
  • Les Euménides d’Eschyle (tradución, Théatre du Soleil, 1992)
  • La Ville parjure ou le réveil des Erinyes (Théatre du Soleil, 1994)
  • Et soudain, des nuits d'éveil (Théatre du Soleil, 1997 no teatro|1997)
  • Tambours sur la digue, como pezas antigas para monicreques (Théatre du Soleil, 1999)
  • Rouen, la Trentième Nuit de Mai '31 (Galilée, 2001)
  • Les Naufragés du Fol Espoir (Théatre du Soleil, 2010)
  1. 1,0 1,1 "Hélène Cixous | French author | Britannica". www.britannica.com (en inglés). Consultado o 2022-08-30. 
  2. Foundation, Poetry (2022-08-30). "Hélène Cixous". Poetry Foundation (en inglés). Consultado o 2022-08-30. 
  3. admin. "Hélène Cixous". The European Graduate School (en inglés). Consultado o 2022-08-30. 
  4. "La risa de la medusa. Ensayos sobre la escritura | Drupal". www.ub.edu. Arquivado dende o orixinal o 30 de agosto de 2022. Consultado o 2022-08-30. 
  5. "A historia de Sakundeva: cando as mulleres se apoderan da violencia que se lles furta". Praza Pública. 2020-11-27. Consultado o 2020-11-29. 
  NODES
admin 1
INTERN 4
todo 2