Lei de Independencia de Ghana de 1957

A Lei de Independencia de Ghana de 1957 é unha lei do Parlamento do Reino Unido que concedeu á Costa de Ouro o pleno goberno responsábel dentro da Commonwealth de Nacións británica baixo o nome de Ghana. A lei recibiu o consentimento real o 7 de febreiro de 1957 e Ghana independizouse o 6 de marzo de 1957.

Camiño á independencia

A lexislación de independencia comezou a tomar forma tras o regreso do Partido da Convención do Pobo ao poder nas eleccións xerais de Costa de Ouro de 1954. O partido gañou 79 de 104 escanos. O goberno de Costa de Ouro expresou a súa esperanza de lograr a independencia durante a duración da nova asemblea.

Unha disputa na Costa de Ouro sobre a forma da Constitución despois da independencia aínda estaba sen resolver ata 1956. Ese mesmo ano, o goberno do Reino Unido declarou publicamente que sempre que contase co apoio dunha "maioría razoable", o Reino Unido estaba disposto a lexislar para que a Costa de Ouro tivese independencia dentro da Commonwealth británica. O Secretario de Estado para as Colonias engadiu que "a pertenza plena á Commonwealth é, por suposto, unha cuestión diferente e é un asunto de consulta entre todos os membros existentes da Commonwealth". Esta distinción reflectía a opinión de que a membresía plena da Commonwealth requiría o consentimento de todos os membros da Commonwealth. En última instancia, todos os membros da Commonwealth consentiron a adhesión plena de Ghana á Commonwealth. O acordo da Commonwealth con isto foi anunciado polo primeiro ministro do Reino Unido o 21 de febreiro de 1956. As patentes reais que constitúen a oficina do Gobernador Xeral de Ghana e as instrucións reais ao Gobernador Xeral foron emitidas o 23 de febreiro de 1956 e entraron en vigor o 6 de marzo de 1956. Un decreto en consello proporcionou a Ghana a súa primeira constitución.

Día da independencia

A data da independencia do 6 de marzo foi escollida pola súa importancia histórica: O 6 de marzo de 1844, un grupo de xefes de Ghana asinaron un tratado co entón gobernador británico. Ese tratado, que pasou a ser coñecido como o vínculo, pasou a simbolizar a soberanía do goberno local das autoridades indíxenas.