Néboa seca

A néboa seca ou calixe seca é un fenómeno atmosférico que se caracteriza pola presenza de partículas microscópicas suspendidas no aire, como o voaxa ou o fume, que afectan á claridade do ceo e reducen a visibilidade. Entre os diferentes procesos que poden provocar néboa seca están as actividades agrícolas en tempos de seca, o tráfico, as fábricas e os incendios. A diferenza da néboa habitual, que é húmida (debido á presenza de vapor de auga no ar) e ten un ton azul agrisado, a néboa seca adoita ser máis ben acastañada e, como o seu nome infire, árida.

Tormenta de area e po procedente do deserto do Sáhara, chegando ás illas de Cabo Verde.

Formación

O proceso de formación da néboa seca resulta do levantamento de partículas microscópicas que poden ser naturais (como voaxa, sal ou partícula volcánicas) ou artificiais (como a cinza). Cando o vapor de auga non é abundante, estas partículas permanecerán secas. No entanto, poden absorber o vapor de auga cando a humidade relativa non excede o punto de saturación, da mesma forma que se producen as gotículas das nubes e do neboeiro.

O proceso de captura das moléculas de vapor de auga por estes núcleos de condensación permítelles disolver parcialmente e aumentar o seu voluma, mais non provoca a formación de gotículas. Porén, estas «pregotículas» poden obstruir a visibilidade se tiveren densidade abondo no ar. Este fenómeno natural ocorre cando o ar é relativamente estábel, especialmente nunha situación de inversión térmica en que aparezan núcleos de condensación.

Contaminación atmosférica

Ademais de reducir a visibilidade, tamén aumentan o risco de que as persoas padezan doenzas respiratorias. De feito, a néboa seca densa producida pola contaminación industrial é o que se coñece como smog, un dos principais culpables da alta contaminación atmosférica dalgunhas zonas do planeta. Un dos casos máis problemáticos é no sueste asiático que, desde o 1991, sofren unha intensa néboa seca por culpa dos incendios que se producen nas illas de Sumatra e Borneo.