Piers Courage

Piers Courage
	;
Biografía
Nacemento	27 de maio de 1942 ; Colchester, Reino Unido (pt)
Morte	21 de xuño de 1970 (28 anos); Zandvoort, Países Baixos
Causa da morte	morte accidental
Educación	Eton College
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un, piloto de motociclismo
Deporte	automobilismo ; Motociclismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Familia
Cónxuxe	Lady Sarah-Marguerite Curzon (1966–)
Fillos	Jason Piers Courage, Amos Edward Sebastian Courage
Pais	Richard Courage e Jean Elizabeth Agnes Watson

Piers Raymond Courage nado en Colchester, Essex, Inglaterra o 27 de maio de 1942 e finado no Circuíto Park Zandvoort, Países Baixos o 21 de xuño de 1970 foi un piloto de carreiras británico. participou en 29 Grandes Premios do Campionato Mundial de Fórmula 1, debutou o 2 de xaneiro de 1967. Logrou dous podios e anotou un total de vinte puntos de campionato.

Biografía

Piers Courage era o fillo máis vello e herdeiro da dinastía Courage brewing. Educado en Eton, comezou a súa andaina nas carreiras no seu propio Lotus 7, pero estes primeiros esforzos estiveron marcados principalmente polos seu strompos.

Logo dunha breve tempada percorrendo os circuítos de competición europeos de F3 en 1964 cun Lotus 22, xunto con Jonathan Williams, os bos resultados persuadírono para facer unha tempada completa en 1965. Foi nesta tempada, conducindo un Brabham F3 de 1.0L para Charles Lucas, que primeiro formou unha alianza con Frank Williams nese momento o outro piloto de Lucas e durante algún tempo mecánico. Unha serie de bos resultados, incluíndo catro vitorias, alentaron a Colin Chapman a ofrecerlle a Courage un asento nun Lotus 41 para a tempada 1963 de F3. Este coche era inferior ao Brabhams dominantes pero Courage aínda aínd logrou volver a superalos nalgunha ocasión, gañándose o paso ata a categoría de Fórmula 2 para o Gran Premio de Alemaña de 1966, onde estrelouse.

Piers Courage nun Frank Williams Racing Cars Brabham BT26A no Gran Premio do Reino Unido de 1969

Asinou polo equipo británico BRM de Fórmula 1 para 1967, xunto a Chris Irwin, a súa carreira case terminou nun fracaso ignominioso. O estilo de condución salvaxe de Courage fíxolle estrelarse máis veces do que era profesionalmente saudable, e a súa tendencia a trompear en momentos cruciales levou ao equipo a deixalo despois do Gran Premio de Mónaco de 1967. Completou o resto da tempada concentrándose en pilotar en carreiras alternativas, como era común nos anos 60, na F2 co McLaren M4A de John Coombs, terminando cuarto no campionato de pilotos sen clasificar. Ao final da tempada comprou o coche de Coombs. Unha boa carreira en McLaren durante o inverno nas Tasman Series, incluíndo unha vitoria na última carreira, deu lugar a que Tim Parnell ofrecéralle un asento no equipo Reg Parnell Racing BRM para 1968. Ademais dunha boa traxectoria na F1 en 1968, incluíndo finais nos puntos no Gran Premio de Francia de 1968 e Italia, Courage tamén pilotou para o equipo de F2 do seu vello amigo Frank Williams. Cando Frank Williams Racing Cars decidiu dar o paso á F1 en 1969, Courage foi a súa primeira opción como piloto.

Nas mans de Courage, a librea de cor azul escuro de Williams Brabham BT26 era máis que un partido para moitos dos equipos oficiais. Acabou segundo en Mónaco e nos Estados Unidos, en Watkins Glen. Quizais a súa mellor carreira da tempada, con todo, foi durante o Gran Premio de Italia de 1969 no circuíto de alta velocidade de Autodromo Nazionale Monza. Malia competir cun coche máis vello, e un déficit de potencia, pilotou para permanecer co paquete principal en gran parte da carreira. Só a falta de combustible fixo que o seu ritmo se ralentizara cerca do final, e finalmente terminou en quinto lugar. Un segundo quinto lugar, no Gran Premio do Reino Unido de 1969, viu a Coruage terminar a tempada en 16 puntos en oitavo lugar no campionato de pilotos.

Accidente e morte

O accidente mortal de Courage

Logo dun acordo de negocios con Alejandro de Tomaso, Williams cambiou a un novo chasis deseñado por De Tomaso para a tempada de Fórmula 1 de 1970. Desafortunadamente para Courage, o De Tomaso demostrou ter sobrepeso e era pouco fiable, e soamente un terceiro lugar na carreira fóra de campionato do International Trophy de 1970 aliviou unha secuencia de pobres resultados no inicio de tempada. O Gran Premio dos Países Baixos de 1970 foi un pouco mellor, coa cualificación de Courage no noveno lugar no Circuíto Park Zandvoort. ando marchaba no medio do grupo, a suspensión dianteira ou a dirección do De Tomaso rompeuse no túnel Oost, facendo que o coche de súpeto continuara recto en lugar de terminar a curva de alta velocidade. Logo achegouse a un terraplén (unha das dunas de Zandvoort) e desintegrouse, o motor soltouse do monocasco, que se incendiou. Para alixeirar o De Tomaso, usouse magnesio no seu chasis e suspensión. O magnesio ardía tan intensamente que moitas árbores e arbustos próximos prenderon lume.

Durante o impacto, unha das rodas dianteiras soltouse do coche e golpeou a cabeza de Courage, arrincando o seu casco (ambos saíron da nube de po ao mesmo tempo). Suponse que este impacto rompeu o pescozo de Courage ou causou lesións fatais na cabeza e como resultado morreu ao instante. Courage deixou viúva a Lady Sarah Curzon, e dous fillos.

Apenas tres anos despois, Roger Williamson estrelouse fatalmente cando o seu auto envorcou e incendiouse no mesmo lugar, o túnel de Oost, onde comezara o accidente de Courage.

Rexistro de carreiras

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	Pos.	Pts
1966	Team Lotus	Lotus 44 F2	Ford Cosworth SCA 1.0 L4	MON	BEL	FRA	GBR	NED	ALE Ret	ITA	USA	MEX					NC	0
1967	Reg Parnell Racing	Lotus 25	BRM P56 2.0 V8	RSA Ret													NC	0
1967	Reg Parnell Racing	BRM P261	BRM P56 2.0 V8		MON Ret	NED	BEL	FRA	GBR NTS	ALE	CAN	ITA	USA	MEX			NC	0
1968	Reg Parnell Racing	BRM P126	BRM P142 3.0 V12	RSA	ESP Ret	MON Ret	BEL Ret	NED Ret	FRA 6	GBR 8	ALE 8	ITA 4	CAN Ret	USA Ret	MEX Ret		19º	4
1969	Frank Williams Racing Cars	Brabham BT26A	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	RSA	ESP Ret	MON 2	NED Ret	FRA Ret	GBR 5	ALE Ret	ITA 5	CAN Ret	USA 2	MEX 10			8º	16
1970	Frank Williams Racing Cars	De Tomaso 505/38	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	RSA Ret	ESP NTS	MON NC	BEL Ret	NED Ret	FRA	GBR	ALE	AUT	ITA	CAN	USA	MEX	NC	0

Resultados completos nas Tasman Series

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	Pos.	Pts
1967	Owen Racing Organisation	BRM P261	BRM 2.1 V8	PUK	WIG	LAK Ret	WAR	SAN	LON			NC	0
1968	Piers Courage	McLaren M4A	Ford Cosworth FVA 1.6 L4	PUK 3	LEV 2	WIG 4	TER 5	SUR 3	WAR 3	SAN 5	LON 1	3º	34
1969	Frank Williams Racing	Brabham BT24	Ford Cosworth DFW 2.5 V8	PUK 3	LEV 2	WIG 4	TER 1	LAK Ret	WAR Ret	SAN Ret		3º	22

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

Cooper, A. 2003. Piers Courage: Last of the Gentleman Racers. Haynes Group. 224pp. ISBN 1-85960-663-6