Principio de equivalencia
O principio de equivalencia é o principio físico fundamental da relatividade xeral e, en xeral, de calquera teoría métrica da gravidade. Di que fixado un determinado acontecemento instantáneo de natureza puntual p (un evento ou suceso) no seo dun campo gravitacional, as partículas en caída libre (isto é, aceleradas de xeito único polo propio campo gravitacional) que atravesan p nalgún momento da súa historia, son descritas nalgunha observación local coma se non existira dito campo gravitacional. Por exemplo: se caemos tras unha pedra dun acantilado, verémola descender con velocidade constante (exactamente igual que se non existira o campo gravitatorio que nos fai caer); pero só mentres chegamos ao chan, onde finaliza a observación local. O mesmo ocórrelles aos astronautas en torno á súa nave, onde lles parece que todo flota coma se non caese cara á Terra seguindo a súa órbita.
Este principio foi utilizado por Einstein para intuír que a traxectoria das partículas en caída libre no seo dun campo gravitatorio depende unicamente da estrutura métrica da súa contorna inmediata ou, o que é igual, do comportamento dos metros e os reloxos patróns en torno seu.
Formalmente adoitan presentarse tres tipos de principio de equivalencia para formular as leis do movemento dos corpos:
Principio de Equivalencia Débil
editarA formulación débil pódese enunciar do seguinte xeito: "O movemento de calquera partícula de proba en caída libre é independente da súa composición e estrutura". Este principio remóntase ao libro de Galileo Galilei Diálogos Sobre as Dúas Novas Ciencias, no cal Galileo narra que logo de realizar varios experimentos con diferentes tipos de materiais, chega á conclusión de que nun medio sen resistencia todos os corpos caen coa mesma aceleración.
Isto pódese ver do seguinte xeito, a Segunda Lei do Movemento de Isaac Newton,
onde a masa inercial é a resistencia dun corpo a ser acelerado. Doutra banda, da Lei de Gravitación Universal de Newton cúmprese que
polo que se deduce
Para un obxecto en caída libre, é dicir, sen máis forzas actuando nel, tense a igualdade de ambas fórmulas,
polo que o principio de equivalencia en forma débil especifica a igualdade entre as masas inercial e gravitacional, volvéndoas indistinguibles.
Esta formulación foi probada a gran precisión desde os experimentos de Eötvos e é un dos principios máis probados da física.
Principio de Equivalencia de Einstein
editarA formulación de Einstein obtense ao incorporar a Relatividad Especial ao principio de Equivalencia de Galileo. Formalmente pode enunciarse do xeito seguinte:
- O resultado de calquera experimento non gravitacional nun laboratorio desprazándose nun sistema de referencia inercial é indepediente da velocidade do laboratorio ou do seu localización no espazo-tempo.
Esta é a forma máis usual do principio de equivalencia. Outra forma de formular o principio de equivalencia forte é que nunha veciñanza o suficientemente pequena do espazo-tempo, as leis da física non gravitacionales obedecen as leis da relatividade especial nun marco de referencia en caída libre.
Principio de Equivalencia Forte
editarO principio de equivalencia forte formúlase do seguinte xeito:
- O movemento gravitacional dun corpo test depende unicamente da súa posición inicial no espazo tempo e non da súa constitución e o resultado de calquera experimento local, gravitacional ou non, nun laboratorio movéndose nun sistema de referencia inercial é independente da velocidade do laboratorio e do seu localización no espazo-tempo.
É dicir, nun marco de referencia en caída libre, e nunha veciñanza o suficientemente pequena do espazo-tempo, todas as leis da física obedecen as leis de Relatividad Especial.
O principio de equivalencia forte suxire que a gravidade é de natureza puramente xeométrica (isto é, a métrica determina os efectos da gravidade) e non contén ningún campo adicional asociado con ela.
Ligazóns externas
editar- Recentes Experimentos sobre o Principio de Equivalencia Arquivado 16 de outubro de 2006 en Wayback Machine.