Quina
Quina | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Clasificación científica | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Nome binomial | |||||||||||||||||||||
'Cinchona officinalis' L. |
A quina[1] Cinchona officinalis, é un arbusto ou unha pequena árbore da familia das Rubiaceas, orixinaria da América do Sur, con propiedades medicinais.
Descrición
editarO toro acada uns 10 m de altura e 30 cm de diámetro. As follas son ovaladas de 21 a 29 cm de longo e 12 a 13 cm de largo, de cor verde escura, con pecíolo de 3 a 7 cm de lonxitude; inflorescencia terminal, flores avermelladas con corola branca ou rosada e os lóbulos internamente amarelentos, agrupadas en panículas. Os froitos en cápsula, angostos cilíndricos, de 3,5 a 4 cm de longo por 0,7 cm de largo, con 3 a 4 sementes.
Usos
editarA casca da quina contén alcaloides, dos cales a quinina ten propiedades medicinais recoñecidas. A quinina era utilizada para tratar o paludismo. A medicina tradicional atribúelle tamén propiedades como antiséptico, preparada en infusión.
Historia
editarA quina ou kina-kina importábase en Europa co nome "casca do Perú". Foi neste país onde os indíxenas descubriron as súas propiedades antimaláricas. Esta casca debe a súa denominación á muller do vicerrei do Perú, a condesa de Chinchón, que sandara co emprego desta casca. Ela facilitou a introdución da droga en España onde levou o nome de "po da condesa". Posteriormente, foi comercializada polos xesuítas, pasando a chamarse de "po dos xesuítas".
Para combater o paludismo que azoutaba os habitantes da rexión de Versailles, Lois XIV importou o produto a Francia. Cando Simon-Auguste Tissot publicou a súa obra "L'onanisme , essai sur les maladies produites par la masturbation", que recibiu sesenta e tres edicións entre 1760 e 1905, recomendou entre outras cousas o uso da quina coma mellor remedio para remediar as doenzas causadas polo onanismo.
Outras especies de Cinchona, entre elas a quina vermella e a quina amarela, producen tamén quinina.
Taxonomía
editarCinchona ledgeriana foi descrita por José Celestino Mutis e publicado en Papel Periodico de Santa Fe 111: 465, no ano 1793.[2]
Cinchona: nomeada en 1638 por Carl von Linné en honra de Francisca Enríquez de Rivera, facendo referencia á vila (hoxe cidade) de Chinchón, por ser a segunda esposa do IV Conde de Chinchón, Luis Jerónimo Fernández de Cabrera y Bobadilla, e, segundo a tradición, ser ela a que descubriu ás xentes do Vello Mundo as propiedades medicinais da casca desta planta. Carl von Linné transcribiu o son español 'chi' ao xeito italiano: 'ci', que era frecuente na época.
ledgeriana: epíteto latino que significa "con follas en forma de lanza".[3]
- Cinchona calisaya Wedd. 1848
- Cinchona calisaya var. ledgeriana Howard 1876
- Cinchona carabayensis Wedd. 1848
- Cinchona officinalis L. auct. mult.
- Cinchona calisaya var. vera Wedd. (1849), nom. inval.
- Quinquina calisaya (Wedd.) Kuntze (1891).
- Cinchona gironensis Mutis in J.E.Smith (1821)
- Cinchona amygdalifolia Wedd. (1848).
- Cinchona australis Wedd. (1848).
- Cinchona carabayensis Wedd. (1848).
- Cinchona delondriana Wedd. (1848).
- Cinchona scrobiculata var. delondriana (Wedd.) Wedd. (1849).
- Cinchona pahudiana Howard (1862).
- Cinchona peruviana Howard (1862).
- Cinchona peruviana var. vera Howard (1866).
- Cinchona calisaya var. boliviana Wedd. (1869).
- Cinchona calisaya var. microcarpa Wedd. (1869).
- Cinchona carabayensis var. lanceolata Miq. (1869).
- Cinchona euneura Miq. (1869).
- Cinchona forbesiana Howard ex Wedd. (1869).
- Cinchona hasskarliana Miq. (1869).
- Cinchona weddelliana Kuntze (1878).
- Cinchona weddelliana var. angustifolia Kuntze (1878).
- Cinchona weddelliana var. multiscrobiculata Kuntze (1878).
- Cinchona weddelliana var. rubrifolia Kuntze (1878).
- Cinchona weddelliana var. rubrivenata Kuntze (1878).
- Quinquina carabayensis (Wedd.) Kuntze (1891).
- Quinquina ledgeriana (Howard) Kuntze (1891).
- Cinchona gammiana King (1894).
- Cinchona thwaitesii King (1894).
- Quinquina carabayensis var. villosa Kuntze (1898).[4]
Notas
editar- ↑ Nome vulgar galego en Vocabulario de ciencias naturais, Santiago de Compostela, Xunta, 1991
- ↑ Quina en Trópicos
- ↑ En Epítetos Botánicos
- ↑ Sinónimos en Kew
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- USDA, ARS, National Genetic Resources Program. GRIN. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. https://web.archive.org/web/20140301220728/http://www.ars-grin.gov/cgi-bin/npgs/html/taxon.pl?10561 (26 dic 2007)
Ligazóns externas
editarCommons ten máis contidos multimedia sobre: Quina |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Quina |