Stanley Miller
Stanley L. Miller, nado en Oakland (California), o 7 de marzo de 1930 e finado o 20 de maio de 2007, foi un científico estadounidense principalmente coñecido polos seus estudos sobre a orixe da vida. Educouse na Universidade de California (obtendo a súa licenciatura en ciencias en 1951), onde foi estudante de Harold Urey. No experimento de Miller e Urey, levado a cabo en 1953 como estudante diplomado, realizou unha simulación das condicións da Terra primitiva en busca das reaccións químicas que puideron construír os seus primeiros bloques esenciais (aminoácidos e proteínas) simples. En 1954 obtivo o doutoramento en Química na Universidade de Chicago. Foi axudante de profesor entre (1958-1960), profesor asociado entre (1960-1968) e profesor de química na Universidade de California, San Diego en 1958, permanecendo no posto durante moitos anos.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (en) Stanley Lloyd Miller 7 de marzo de 1930 Nova York, Estados Unidos de América |
| Morte | 20 de maio de 2007 (77 anos) National City, Estados Unidos de América (pt)  |
| Causa da morte | insuficiencia cardíaca |
| Educación | Universidade de Chicago Universidade de California, Berkeley |
| Director de tese | Harold Clayton Urey |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Químico |
| Ocupación | químico, profesor universitario, biólogo, bioquímico |
| Empregador | Universidade de California en San Diego |
| Membro de | |
| Obra | |
| Doutorando | Jeffrey L. Bada (pt) |
| Premios | |
| |
Os seus estudos abarcan a orixe da vida (considerouse un pioneiro no estudo de exobioloxía), a ocorrencia natural de hidratos clatratos, e mecanismos xerais de anestesia. Foi membro da Academia Nacional de Ciencias, e recibiu unha Medalla Oparin.
Na década dos 50, Miller axudou a substituír a síntese abiótica de compostos orgánicos no contexto da evolución. Utilizou a simulación en laboratorio das condicións químicas na Terra primixenia para demostrar que a síntese espontánea destes compostos podería ser unha etapa precoz da orixe da vida.
Experimentos de Miller
editar- Artigo principal: Experimento de Miller e Urey.
En 1953, Stanley Miller, un novo estudante de posgraduado, levou a cabo unha serie de experimentos no laboratorio de Harold Clayton Urey, que foron publicados ese ano na revista Science. Miller e Urey supuxeron, de acordo con Alexander Oparin e John Haldane, que a atmosfera terrestre primitiva estaba composta principalmente de NH3, H2O, CH4 e H2.
En 2008, os investigadores atoparon o aparello que Miller usou nos seus experimentos iniciais e co que analizou o material. Os experimentos, incluídas as simulacións, antes non relatadas, doutros ambientes, como gases liberados en erupcións volcánicas. A análise posterior descubriu máis aminoácidos e outros compostos de interese.
O experimento foi repetido en múltiples ocasións, obtendo compostos orgánicos diversos. Con todo, aínda non se obtiveron proteínas. Miller pasou gran parte da súa vida experimentando coa xeración da vida.