Stephanie Kwolek

Stephanie Louise Kwolek, nada en New Kensington o 31 de xullo de 1923 e finada o 18 de xuño de 2014, foi unha química polaco-estadounidense, inventora do p-fenilenodiamina con cloreto de tereftaloila, máis coñecida como Kevlar, unha fibra de alta resistencia mecánica, de cor dourada, que pode atinxir máis de cinco veces a resistencia do aceiro. O Kevlar é empregado na fabricación de chalecos balísticos e equipamento de seguranza.

Stephanie Kwolek

Biografía
Nacemento	31 de xullo de 1923 New Kensington, Estados Unidos de América (pt)
Morte	18 de xuño de 2014 (90 anos) Wilmington, Estados Unidos de América
Educación	Margaret Morrison Carnegie College (en) Universidade Carnegie Mellon
Actividade
Campo de traballo	Química orgánica
Ocupación	química, inventora
Empregador	DuPont (1946–1986)
Membro de	Academia Nacional de Engenharia dos Estados Unidos (pt)
Premios
(2014)  Hall of Fame of Delaware Women (en) (2003)  National Women's Hall of Fame (1999)  Prêmio Lemelson–MIT (pt) (1997)  Medalha Perkin (pt) (1997)  IRI Achievement Award (en) (1996)  Women in Technology Hall of Fame (en) (1995)  Lavoisier Medal for Lifetime Technical Achievement (en) (1995)  Salón da Fama dos Inventores Nacionais (1986)  Medalla Nacional de Tecnoloxía e Innovación (1980)  ACS Award for Creative Invention (en) (1980)  Prêmio Químico Pioneiro (pt) (1976)  Medalha Howard N. Potts (pt)

Vida persoal

Kwolek naceu no suburbio de Pittsburgh en New Kensington, Pensilvania en 1923. O seu pai, John Kwolek, morreu cando ela tiña dez anos de idade. Kwolek atribúe o seu interese pola ciencia a seu pai e pola moda a súa nai, Nellie Zajdel Kwolek.

En 1946 obtivo o grao de Química no Margaret Morrison Carnegie College da Universidade Carnegie Mellon. Kwolek tiña o plan de ser médica e pensou que podería conseguilo despois de obter o diñeiro suficiente a partir dun traballo temporal no campo da química para poder se matricular na escola de medicina.

Carreira na DuPont

En 1946, Hale Charch, futuro mentor de Stephanie, ofreceulle un emprego na DuPont, en Buffalo, Nova York. Hale díxolle que retornaría en dúas semanas, mais cando Stephanie lle dixo que xa tiña unha resposta doutro emprego, contratouna inmediatamente. O principal motivo para a súa rápida contratación na época foi pola ida para a segunda guerra mundial de gran parte dos homes da DuPont e doutras partes do país. Stephanie só mantivo o seu emprego despois da guerra pola súa extensa pescuda na área de polímeros.

Inicialmente, Stephanie non pretendía ficar moito tempo na DuPont, mais atopou o traballo interesante e preferiu continuar no lugar de tentar carreira na medicina. Despois de nove anos na empresa, creou o Kevlar. En 1959 gañou o primeiro de moitos premios, pola súa publicación na American Chemical Society (ACS). O artigo demostraba unha maneira de producir nailon nun vaso de precipitados a temperatura ambiente, que aínda é a base para moitos experimentos escolares.

Kevlar

O Kevlar é a súa maior invención. En 1964, anticipando a escaseza de gasolina, o seu grupo comezou a procurar unha fibra leve e forte para ser usada en pneumáticos. Os polímeros cos cales estaba traballando naquel momento, poli-p-fenileno tereftalato e polibenzamida, formaban un cristal líquido en solución que precisaba ser derretido a 200 °C (392 °F<), producindo fibras máis finas e menos ríxidas.

Como ela mesma explicou nun discurso en 1993:

"A solución tiña unha sorprendente baixa viscosidade, era turbia, cun aspecto opalescente e leitoso. As solucións de polímero convencionais son normalmente claras ou translúcidas e teñen a viscosidade da melaza, mais ou menos. A solución que preparei era totalmente filtrábel por un fino filtro poroso. Era un líquido de solución cristalina, mais eu non sabía diso na época".

Ese tipo de solución, normalmente, era desbotada, mais Stephanie persuadiu o seu técnico, Charles Smullen, para pasar a substancia por un spinneret (especie de fieira) para examinar a solución. Ela ficou marabillada de descubrir que a nova fibra non se quebraba, como normalmente faría o nailon. Non só era máis forte que o nailon senón tamén era cinco veces máis forte que o aceiro. O director do laboratorio pronto entendeu o significado do descubrimento e a área de química de polímeros pronto se consolidou. En 1971, o Kevlar foi introducido no mercado. As fibras de Kevlar, segundo experimentos de Stephanie, ficaban aínda máis fortes despois de quecidas.

O Kevlar é hoxe usado en máis de 200 distintos tipos de produtos, como botas de bombeiros, luvas de cociña, revestimento de coches blindados, tenis, raquetas, esquís, barcos, avións, cordas, cabos, pneumáticos e chalecos á proba de balas. Tamén é utilizado como revestimento de protección en abrigos antibombas e locais protexidos de furacáns ou tornados. Até mesmo teléfonos móbiles posúen Kevlar.

Xubilación e morte

En 1986, Stephanie Kwolek apousentouse como pescudadora da DuPont. Foi consultora da empresa, do National Research Council e da National Academy of Sciences. En máis de 40 anos de pescuda tivo entre 17 e 28 patentes.

Estivo bastante implicada en programas de innovación na ciencia con meniños e adolescentes, especialmente meniñas, creando varios experimentos escolares na área de química aínda en uso nas escolas dos Estados Unidos. Stephanie morreu aos 90 anos, o 14 de xuño de 2014.

Véxase tamén

Bibliografía

• Cívico, Irene; Parra, Sergio (2018). Las chicas son de ciencias. 25 científicas que cambiaron el mundo. Barcelona: Penguin Random House. pp. 88-91. ISBN 978-84-9043-882-4.