Galego

-ina¹

Etimoloxía: do francés medio -ine, e este do latín -ina (con i longo), feminino de -inus (con i longo).

Definición impropia: Sufixo de orixe latina de moito rendemento na literatura científica para a formación de termos nos seguintes casos, entre outros:
- Compostos básicos de carbono, como nos nomes de alcaloides: atropina, codeína, heroína, morfina, nicotina, quinina, etc.
- Compostos de carbono que conteñen un grupo básico, como nos nomes das aminas (adrenalina, anilina; etc.); nos dos aminoácidos (alanina, cistina, glicina, serina, etc.), ou nos da maioría das bases nitroxenadas que forman parte dos ácidos nucleicos (adenina, citosina, guanina, timina etc.), e dos nucleósidos que estas forman por esterificación con glícidos (adenosina, citidina, etc.).
- Compostos nitroxenados, como fibrina, proteína, cadaverina, putrescina, etc.
- Diversos compostos orgánicos, aínda que non conteñan nitróxeno, como adrenalina, bilirrubina, biotina, hemoglobina, pectina, penicilina, etc.
- Diversas substancias e solucións, teñan ou non nitróxeno, como botulina, bilirrubina, hemoglobina, penicilina, pectina, urina, etc.
- Algúns nomes de minerais (o sufixo máis empregado para formar estes nomes é -ita), como aexirina, aventurina, estibina, serpentina, etc.
- Algúns nomes de produtos de uso común, como brillantina, gasolina, glutina, etc.

-ina²

Etimoloxía: do latín científico, derivado do latín -ina (con i longo), feminino singular e neutro plural de -inus (con i longo).

Definición impropia: Sufixo de orixe latina empregado no latín científico, en bioloxía, para a formación de algúns nomes taxonómicos cos significados de 'relacionado con', 'semallante a', ou 'caracterizado por', como Acarina, Clathina, Fistulina, etc.

-ina

Definición impropia: Sufixo nominalizador feminino abstracto, engadido a adxectivos para formar nomes femininos.