Hércules
|
Grafías semellantes: Hercules , Hèrcules , hércules |
Galego
Etimoloxía: do latín Herculēs, do grego antigo Ἡρακλῆς (Hēraklês).
Pronuncia: /ˈɛɾkule̝s/ (AFI)
Substantivo masculino
Hércules
- (Astronomía) Constelación boreal situada entre Lira, Coroa Boreal, Serpentario e Dragón. O seu nome latino é Hercules e a súa abreviatura Her.
- (Mitoloxía) Heroe grego fillo de Zeus.
Termos relacionados
Traducións
- Alemán: Herkules (de)
- Castelán: Hércules (es)
- Francés: Hercule (fr)
- Inglés: Hercules (en)
- Italiano: Ercole (it)
- Portugués: Hércules (pt)
- Chinés: 武仙座 (zh)
- Coreano: 헤르쿨레스자리 (ko)
- Xaponés: ヘルクレス座 (ja)
- Latín: Hercules (la)
- Polaco: Herkules (pl)
- Ruso: Геркулес (ru)
- Turco: Herkül (tr)
- Checo: Herkules (cs), souhvězdí Herkula (cs)
- Finés: Herkules (fi)
- Grego: Ηρακλής (el)
- Islandés: Herkúles (is)
- Irlandés: Earcail (ga)
- Vietnamita: Vũ Tiên (vi)
- Danés: Herkules (da)
- Esperanto: Herkulo (eo)
- Indonesio: Hercules (id)
- Ido: Herkulo (io)
- Catalán: Hèrcules (ca)
- Croata: Herkul (hr)
- Lituano: Heraklis (lt)
- Noruegués nynorsk: Herkules (nn)
- Neerlandés: Hercules (nl)
- Húngaro: Herkules (hu)
- Ucraíno: Геркулес (uk) (Herkoules)
- Romanés: Hercule (ro)
- Eslovaco: Herkules (sk)
- Sueco: Herkules (sv)
- Tailandés: กลุ่มดาวเฮอร์คิวลีส (th)
- Vasco: Herkules (eu)
Véxase tamén
Castelán
- Etimoloxía: do latín Herculēs, do grego antigo Ἡρακλῆς (Hēraklês).
Substantivo masculino
Hércules
- (Astronomía) Nome castelán da constelación de Hércules.
- (Mitoloxía) Hércules (heroe grego).
Véxase tamén
Portugués
- Etimoloxía: do latín Herculēs, do grego antigo Ἡρακλῆς (Hēraklês).
Substantivo masculino
Hércules
- (Astronomía) Nome portugués da constelación de Hércules.
- (Mitoloxía) Hércules (heroe grego).