cantiga

Galego

Páxinas do cancioneiro de Martín Códax

• Etimoloxía: do galego-portugués cantiga, derivado ben de cantar ou dun substrato celta *cantǐcā ou *cantīcā.

• Pronuncia: /kɑn.ˈti.ɣɐ/ (AFI)

Substantivo feminino

cantiga (sg: cantiga; pl: cantigas)

1. (Literatura) Composición en verso á que se lle pon música para ser cantada. Son de carácter profano e propias da lírica galaico-portuguesa, e desenvolvéronse na Idade Media, especialmente entre os séculos XIII e mediados do XIV. Divídense, principalmente, en tres grandes xéneros: as cantigas de amor, as cantigas de amigo e as cantigas de escarño e maldicir.
   • Exemplo: As cantigas medievais galego-portuguesas
     
     .

Sinónimos

canción, cantar, cántiga.