corno

Galego

• Etimoloxía: do latín cornu, do protoindoeuropeo *ḱerh₂-.

• Pronuncia: /ˈkɔɾno̝/ (AFI)

Substantivo masculino

corno (sg: corno; pl: cornos)

Vaca cachena, caracterizada pola súa cornamenta.

Charonia lampas

1. (Zooloxía) Apéndice duro, par, na cabeza dos ruminantes, formado sobre un soporte óseo sobre o óso frontal. Por extensión, substancia da que está feito o corno.
   • Sinónimos: corna, hasta.
   • Exemplo: Boi cativo en cornos crece.
     
     
2. (Zooloxía) Por extensión, apéndice duro ou brando e de natureza variable, que teñen algúns animais na cabeza. Exemplos destes apéndices son os cornos do rinoceronte, os cornos dalgúns insectos, os cornos do caracol, etc.
   • Exemplo: Os cornos da vacaloura protexen contra o meigallo.
     
     
3. (Zooloxía) Nome xenérico de certos moluscos gasterópodos coa cuncha en forma de corno, nomeadamente o Charonia lampas (que ten unha cuncha de ata 25 cm de lonxitude).
   • Sinónimos: apupo, bucina, bucio, buguina, carlou.
4. Cuncha deste molusco que se fura pola punta e se utiliza como buguina.
   • Sinónimos: apupo, bucina, bucio, buguina, corna.
   • Exemplo: Xa se escoita o corno; iso é que a pescantina xa está na praza.
     
     
5. (Botánica) Xaro (Arum italicum), planta que ten unhas flores grandes e en forma de corno ou funil.
6. (Zooloxía) Antena dos crustáceos, cando son grandes como no caso da lagosta ou o lumbrigante.

Termos relacionados

• corna, cornamenta, encornadura
• cornán, cornelán
• cornear, encornar, escornar
• cornada
• cornecho, cornello, cornella, corneta, cornete, cornetada, corniño, cornizó
• córneo
• cornudo
• corno da abundancia
• poñer os cornos (a alguén)
• poñerse de cornos (con alguén)
• poñer (a alguén) nos cornos da lúa

Traducións

• Birmano: ချို ^(my)
• Castelán: cuerno ^(es), asta ^(es)
• Finés: torvi ^(fi)
• Portugués: corno ^(pt)

Portugués

• Etimoloxía: do latín cornu, do protoindoeuropeo *ḱerh₂-.

Substantivo masculino

corno (sg: corno; pl: cornos)

1. Corno.