expoñente

Galego

• Etimoloxía: de expoñer e -nte.

• Pronuncia: /eks.po.'ɲeŋ.te̯/ (AFI)

Substantivo masculino

expoñente (sg: expoñente; pl: expoñentes)

1. Persoa ou cousa que se considera a máis destacada dun grupo, categoría, xénero, etc.
   • Exemplo: Picasso, para moitos, é o máximo expoñente do cubismo.
     
     
2. Cousa que indica ou que pon de manifesto que algo é real.
   • Exemplo: A transparencia nas institucións é un claro expoñente da democracia.
     
     
3. (Matemáticas) Número ou expresión alxebraica que denota a potencia á que ten que elevarse outro número ou otra expresión, e que se coloca na súa parte superior e á dereita.