heurística
Galego
Etimoloxía: do grego antigo εὑρίσκω (heurískô, "encontrar", "descubrir", "achar").
Substantivo feminino
heurística
- Arte e ciencia do descubrimento e a invención.
- Técnica de resolución indirecta de problemas, a través da creatividade, o pensamento lateral ou o pensamento diverxente.
- Método de ensinanza consistente en facerse preguntas do que se quere aprender.
- (Psicoloxía) Conxunto de regras que explican procesos tales como toma de decisións, emisión de xuízos, ou a solución de problemas, cando son complexos ou non se conta con toda a información.
- (Informática) Técnica deseñada para resolver un problema cando se ignora se a solución é correcta, pero cun resultado suficientemente similar, ou resolvendo un problema similar pero máis sinxelo ou que se combina con solucións de problemas máis complexos.
- (Historia) Parte da historia que trata as fontes para describir feitos históricos.
Termos relacionados
Traducións
- Alemán: Heuristik (de)
- Castelán: heurística (es)
- Catalán: heurística (ca)
- Chinés: 启发法 (zh)
- Finés: heuristiikka (fi)
- Francés: heuristique (fr)
- Ido: heuristiko (io)
- Inglés: heuristics (en)
- Italiano: euristica (it)
- Neerlandés: heuristiek (nl)
- Noruegués: heuristikk (nb)
- Noruegués nynorsk: heuristikk (nn)
- Occitano: euristica (oc)
- Polaco: heurystyka (pl)
- Portugués: heurística (pt)
- Romanés: euristică (ro)
- Ruso: эвристика (ru)
- Vasco: heuristika (eu)