lugar

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués lugar, logar, do latín locālis, locālem, de locus.

• Pronuncia: [luˈɣaɾ] (AFI)

Substantivo masculino

lugar (sg: lugar; pl: lugares)

1. Porción determinada de espazo.
   • Exemplo: Que cada un ocupe o seu lugar na clase.
     
     
2. Núcleo pequeno de poboación, con poucos veciños e de carácter rural.
   • Exemplo: Unha parroquia ten varios lugares.
     
     
3. Posición que algo ou alguén ocupa nunha serie ou nun conxunto.
   • Exemplo: Cruzou a meta en último lugar.
     
     
4. Situación na que alguén está.
   • Exemplo: Eu no teu lugar iría.
     
     

Termos relacionados

• dar lugar a: dar motivo para que algo suceda.
• en lugar de: como substituto do que se expresa.
• pór a alguén no seu lugar: facerlle ver a alguén cal é a súa situación e a actitude que debe gardar.
• pórse no lugar de alguén: supor que un está na situación desa persoa.
• ter lugar: suceder.
• lugar xeométrico

Traducións

• Alemán: Ort ^(de)
• Bretón: lec'h ^(br)
• Catalán: lloc ^(ca)
• Castelán: lugar ^(es)
• Francés: lieu ^(fr)
• Inglés: place ^(en)
• Italiano: luogo ^(it)
• Portugués: lugar ^(pt)
• Romanés: loc ^(ro)
• Vasco: leku ^(eu)