mi

Grafías semellantes:     mí ,    mì

Galego

mi¹

• Pronuncia: /ˈmi/ (AFI)

• Homófonos: mi.

Substantivo masculino

mi

1. Duodécima letra do alfabeto grego. Gráfase (Μ, μ). Corresponde ao m do alfabeto galego e representa o fonema /m/.
2. Escrita en minúscula, representa o prefixo micro- (μ).
3. Símbolo numérico de valor 40.

mi²

• Etimoloxía: Primeira sílaba da palabra latina mira, que forma parte do poema Ut queant laxis, de onde procede o nome de todas as notas musicais.

• Pronuncia: /ˈmi/ (AFI)

• Homófonos: mi.

Substantivo masculino

mi (sg: mi; pl: mis)

1. (Música) Terceira nota da escala musical.

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da música

mi³

• Pronuncia: /ˈmi/ (AFI)

Adxectivo

mi (sg: mi; pl: mis)

1. Variante de respecto do posesivo, utilizado só ante padre, madre, tío, señor e amo.

Albanés

• Pronuncia: /mi/ (AFI)

mi¹

• Etimoloxía: do protoindoeuropeo *me-.

Demostrativo

mi

1. Meu, miña.

Véxase tamén

• im

mi²

• Etimoloxía: do protoalbanés *mūh-, do protoindoeuropeo *múh₂s.

Substantivo

mi (sg: mi; pl: minj)

1. (Zooloxía) Rato.

Castelán

• Etimoloxía: do latín meus.

• Pronuncia: /mi/ (AFI)

Demostrativo

mi (sg: mi; pl: mis)

1. Meu, miña.

Húngaro

• Pronuncia: /mi/ (AFI)

• Escoitar: hu (Ficheiro ─ axuda)

mi¹

• Etimoloxía: do protourálico *me.

Pronome

mi

1. Nós.

mi²

• Etimoloxía: do protourálico *mi.

Pronome

mi

1. Que.

Indonesio

• Etimoloxía: do minnan 麵/面 (mī) ("fideo").

• Pronuncia: /mi/ (AFI)

Substantivo

mi

1. (Alimentación) Fideo.