mir

Alemán

• Etimoloxía: do alto alemán medio mir.

• Pronuncia: /miːɐ̯/ (AFI)

• Escoitar: de (Ficheiro ─ axuda)

Pronome

mir

1. Me, a min.

Esloveno

• Etimoloxía: do protoeslavo *mirъ.

• Pronuncia: /míːr/ (AFI)

Substantivo masculino

mîr

1. Paz.
   • Antónimos: vojna

Luxemburgués

mir¹

• Etimoloxía: do alto alemán medio mir.

• Escoitar: «mir» (Ficheiro ─ axuda)

Pronome

mir

1. Me, a min.

mir²

• Etimoloxía: do alto alemán antigo wir.

• Escoitar: «mir» (Ficheiro ─ axuda)

Pronome

mir

1. Nós.

Serbocroata

• Etimoloxía: do protoeslavo *mirъ.

• Pronuncia: /míːr/ (AFI)

Substantivo masculino

mîr

1. Paz.
   • Antónimos: rat